Rząd: Mydleńcowe
Rodzina: Rutowate
Rodzaj: Cytrus
Łacińska: Citrus x limon
Angielska: Lemon
Niemiecka: Zitrone
Polskie nazwy: Cytryna
Pochodzenie cytryny nie jest do końca znane. Przypuszcza się, że może ona pochodzić z rejonów Himalajów, Indii i Birmy. Obecnie uprawiana w wielu rejonach świata o klimacie ciepłym. Największe plantacje tej rośliny znajdują się w USA, we Włoszech, Meksyku, Grecji i Hiszpanii.
Citrus limon to głównie gatunek uprawny, występujący w wielu odmianach, które różną się wielkością i kształtem owocu. Istnieje kilkanaście odmian cytryn. Najpopularniejsze są dwie odmiany
Eureka ma bardziej chropowatą skórkę, krótką szyjkę na końcu oraz nasiona w środku.
Lizbona ma skórkę gładką, jest owalna i nie posiada pestek.
Coraz częściej pojawiają się także słodkie odmiany cytryn. Wśród nich można wyróżnić cytrynę Meyer, która można czasami spotkać w sklepach.
Surowcem stosowanym w lecznictwie są wszystkie części cytryn. Cytrynę stosuje się w całości, w postaci soków, startej skórki oraz oleju. Z liści oraz skórki owoców produkuje się olejek eteryczny.
Z cytryn pozyskuje się dwa surowce farmakopealne:
Znaczną część owoców uprawia się dla pozyskania przetworów, kwasku czy koncentratów. Cytryny zbiera się lekko niedojrzałe. Jeżeli owoc będzie na drzewie zbyt długo wówczas staje się słodki i mało soczysty.
Po zbiorze owoce sortuje się ze względu na dojrzałość, wielkość oraz kolor. Następnie owoce spryskuje się środkiem grzybobójczym i pokrywa cienką warstwą wosku. Tak przygotowane owce przechowuje się do osiągnięcia dojrzałości, w temperaturze 13-14ºC. Zielone owoce mogą być przechowywane nawet do 4 miesięcy i dłużej, do momentu aż skórka stanie się żółta i cieńsza. Czasem przyspiesza się dojrzewanie owoców cytryn poprzez zastosowanie etylenu, silkanu lub etofenu, jednak proces ten stymuluje gnicie owoców.
Starożytni Egipcjanie wierzyli, że spożywanie cytryn oraz pice soku z tego owocu ochroni organizm przed różnego rodzaju truciznami. W Egipcie i Iraku uprawiano cytrynę od 700 r. n. e.
W starożytnej Grecji i Rzymie cytryna uchodziła za symbol zdrowia. W południowych Włoszech drzewa cytrynowe były uprawiane w III w n. e.
Dzięki Arabom cytryna dotarła do Hiszpanii, gdzie jest uprawiana od 1150 r. Za sprawą Marco Polo owoc ten dotarł do Chin 1297 r., a wraz ze statkami Krzysztofa Kolumba w 1493 trafił na kontynent amerykański. Jednak dopiero w XIX wieku na Florydzie i w Kalifornii zaczęto uprawiać cytrynę na skalę przemysłową.
Jednym z najstarszych zachowanych przekazów opisujących gatunki z rodzaju Citrus jest „Monograph on the Ornages of Wēn-Chau” z 1178 r. Z kolei jednym z najbardziej znanych dzieł opisujących historyczną klasyfikację gatunków Citrus jest „Histoire Naturelle des Orangers” z 1818 r. Duży wpływ na dzisiejszą systematykę gatunków cytrusowych miał amerykański botanik W. T. Swingle żyjący w latach 1871-1952. Jest on autorem 95 nazw botanicznych gatunków z rodzaju Citrus.
W medycynie ludowej sok z cytryn powszechnie stosowano jako środek moczopędny, przeciwszkorbutowy i ściągający. Jest to często stosowany domowy lek na grypę.
Czasem stosowano sok z cytryny jako substytut chininy i podawano go chorym na malarię i gorączkę. Zmielone nasiona cytryny z miodem podaje się na nudności i wymioty.
Cytryny są stosowane w wielu rytuałach na całym świecie. Wykorzystuje się je do odpędzania złych duchów, dodawania odwagi i siły. Cytryny powieszone przed domem miały chronić przed złym okiem, a także ułatwić przejście duszy zmarłego do tamtego świata. Cytryny ofiarowane były bogini Kali, aby ją ułaskawić i uzyskać jej błogosławieństwo. Roślina jest także wykorzystywana do palenia lampek dla bogini Durgi. Zapach cytryny zapewnia pozytywne wibracje, łagodzi stres i uspokaja umysł oraz usuwają negatywne emocje z otoczenia.
Cytryna zawiera olejek eteryczny, którego głównym składnikiem limonenem. Ponadto owoce dostarczają sporą ilość witamin: C, tiaminę, ryboflawinę, niacynę, kwas pantotenowy, wit. B6, kwas foliowy, cholinę, witaminy A, E, P. Kolejne związki, które znajdują się w cytrynie to: kumaryny, karotenoidy, duża ilość flawonoidów, hesperydyna, kwasy organiczne (cytrynowy, jabłkowy) oraz sole mineralne: potasu, sodu, magnezu, wapnia, fosforu, żelaza, jodu, cynku, miedzi, selenu, manganu.
Cytryna swoje właściwości lecznicze zawdzięcza dużej ilości witaminy C oraz rutyny.
Woda z cytryną wspomaga trawienie, wzmacnia i stymuluje wątrobę, zmniejsza apetyt. Picie wody z cytryna rano na czczo eliminuje kwas moczowy z organizmu. Osoby ze skłonnością do częstych siniaków powinny w szczególności spożywać sok z cytryny, ponieważ zawarta w nim rutyna wzmacnia naczynka.
Skórka z cytryny zawiera nawet 10 razy więcej witaminy C niż sam sok z cytryny. To właśnie skórka ma działanie antybakteryjne, przeciwgrzybicze oraz przeciwwirusowe. Duża zawartość witaminy C sprawia, że od wieków cytrynę stosowano jako doskonały środek zapobiegający szkorbutowi oraz cholerze.
Ponadto cytryna:
Cytrynę stosuje się zewnętrznie na wysypki, wykwity, rumienie, czyraki, liszaje, brodawki, opryszczkę. Kwas cytrynowy oraz witamina C zawarte w cytrynie wspomaga leczenie trądziku.
Witamina C oraz rutyna przyspieszają gojenie się ran, nawet tych cukrzycowych. Zewnętrznie cytryna jest też często stosowana na ukąszenia owadów, grzybicę woszczynową, świerzb. W medycynie ludowej stosowana także na poparzenia słoneczne.
Cytryny wzmacniają włosy, nadają im blask i połysk. Zapobiegają zmarszczkom oraz wzmacniają łamliwe paznokcie.
Okłady z cytryn stosowane na noc są dobrym lekarstwem na odciski i zrogowacenie skóry.
Nie należy spożywać niedojrzałych, zielonych cytryn, ponieważ wypłukują one z organizmu ważne biopierwiastki.
Źródła
Blog Naturalne zdrowie powstał kilka lat temu i ma on charakter informacyjny. Wszystkie wiadomości o zastosowaniu i właściwościach ziół oraz dietetyce i ziołolecznictwie zbieram w różnych książkach i na stronach internetowych.
#zioła #zastosowanieziół #ziołolecznictwo #dietetyka #zdroweodżywianie #przyprawy #roslinylecznicze
Informacje zamieszczone na stronie internetowej nie stanowią profesjonalnej porady medycznej ani instrukcji użycia. W żadnym wypadku treści zamieszczone na stronie internetowej nie mogą zastąpić konsultacji z lekarzem lub farmaceutą.