Witamina B1 zwana tiaminą, dawniej była nazywana także aneuryną. Witamina ta jest także określana „witaminą nastroju” – lub „witaminą otuchy”. Pełna nazwa witaminy B1 to chlorek 3-[(4-amino-2-metylo-5-pirymidylnylo) -metylo] -5-(2-hydroksyetylo) -4-metylotiazoliowy.
Tiamina składa się z fragmentu pirymidynowego i fragmentu tiazolowego połączonych mostkiem metylenowym. Pierścień tiazolu zawiera czwartorzędowy atom azotu. Tiamina spełnia swoje funkcje biologiczne w organizmach żywych, po uprzedniej fosforylacji i przekształceniu się w pirofosforan.
Tiamina i jej chlorek występują w postaci bezbarwnych igiełek, które rozpuszczają się w wodzie i względnie rozpuszczają się w alkoholu. W środowisku obojętnym i kwaśnym tiamina nie ulega rozpadowi w temp. 100oC.
Witamina B1 jest jedną z najwcześniej poznanych witamin, a jej odkrycie wiąże się z chorobą beri-beri, która była szeroko rozpowszechniona zwłaszcza na terenach Azji południowo- wschodniej. Przez długie lata szukano przyczyny tej choroby. W ostatniej dekadzie XIX wieku i na początku XX wieku Ch. Ejkman i G. Grijns wykazali, że zapalenie wielonerwowe z charakterystycznymi objawami typowymi dla choroby ber-ber można wywołać u kurcząt karmionych polerowanym ryżem. Co więcej schorzenie to można wyleczyć za pomocą otrąb ryżowych. W roku 1912 K. Funk otrzymał z ekstraktu otrąb ryżowych substancję krystaliczną, która zapobiegała chorobie ber-beri. Ustalił on także że związek ten ma charakter aminy. Kolejnymi badaczami, którzy wyodrębnili czysty, krystaliczny preparat witaminy B1 byli holenderscy chemicy: B. C.P Jansen i W. Donath. Nazwali oni otrzymaną substancję aneuryną.
W skali przemysłowej tiamina jest otrzymywana wyłącznie metodami syntezy chemicznej.
Witamina B1:
Witamina B1 może być używana do odstraszania owadów. Tiamina przyjmowana w dużych ilościach wydziela się z potem, nadając mu specyficzny zapach działający na insekty.
Zapotrzebowanie na tiaminę jest proporcjonalne do zapotrzebowania energetycznego, a konkretnie do ilości spożytych węglowodanów.
Zapotrzebowanie na witaminę B1 wzrasta:
Tiamina nie ulega kumulacji w organizmie. Dawki przekraczające 5-10 mg dziennie nie są przyswajane przez organizm i są wydalane w niezmienionej postaci z kałem. W przypadku dawki przekraczającej stokrotne zalecane dawki obserwowano bóle głowy, drgawki, ogólną słabość, paraliż, arytmię serca i reakcje alergiczne. Doustne przyjęcie nawet bardzo dużych dawek raczej nie powoduje żadnych niepożądanych skutków.
Literatura
Informacje zamieszczone na stronie internetowej nie stanowią profesjonalnej porady medycznej ani instrukcji użycia. W żadnym wypadku treści zamieszczone na stronie internetowej nie mogą zastąpić konsultacji z lekarzem lub farmaceutą.