Koper włoski lub jak kto woli fenkuł to roślina, której wszystkie części są jadalne. Liście kopru oraz jego owoce to doskonała aromatyczna przyprawa. Z rośliny pozyskuje się olejek eteryczny, który ma wiele zastosowań w lecznictwie.
Rodzina: Baldaszkowate, seleretowate
Rodzaj: Fenkuł
Gatunek: Fenkuł włoski
Łacińska: Foeniculum capillaceum, Foeniculum vulgare, Foeniculum officinale
Angielska: Fennel
Niemiecka: Gemeiner
Polskie nazwy: fenkuł, fenkuł wołoski, fenkuł pospolity, fenkuł lekarski, koper, koperek, kopr, kopr włoski, anyż, anyżek, anyżek włoski, świniak, osłodziec, koper lekarski, fenkel
Nazwa łacińska pochodzi od włoskiego słowa Foeniculum, co można przetłumaczyć jako drobne siano, co zapewne nawiązywało do drobnych listków kopru.
Nazwa polska koper pochodzi od słowiańskiego słowa „kopeć” oznaczającego zapach.
Koper włoski wywodzi się z rejonu Morza Śródziemnego oraz Azji Mniejszej. Obecnie jest uprawiany w całej Europie, Argentynie, Azji, Nowej Zelandii, Południowej Afryce.
Wyróżnia się dwa podstawowe podgatunki kopru:
Surowcem leczniczym są owoce, często mylnie nazywane nasionami, zawierające olejek koprowy.
Koper należy niewątpliwie do najstarszych roślin leczniczych i przyprawowych. Jest opisany w papirusie Ebersa. Wzmianki o nim znajdują się w Nowym Testamencie oraz w piśmiennictwie greckim i rzymskim. Znany też był w medycynie chińskiej i arabskiej. Jest to roślina zaliczana przez starożytnych do siedmiu roślin świętych.
Grecy wierzyli, że Prometeusz przyniósł ogień z Olimpu na Ziemię w wielkiej łodydze kopru włoskiego. Dlatego też dla Greków koper był symbolem sukcesu. Hipokrates zaliczył koper włoski do ziół o działaniu diuretycznym i wiatropędnym. O roślinie wspomina także Dioskurides.
W starożytnej Grecji i Rzymie stosowano go przeciwko kolkom i chorobom przewodu pokarmowego, a także na bóle głowy i choroby skóry. Rzymianie wykorzystywali koper jako środek rozweselający i wywołujący prorocze wizje. Gladiatorzy tak wierzyli we wzmacniające właściwości kopru, że kilka dni przed walką wcierali wyciąg z owoców kopru w mięśnie.
Ze starożytnego Rzymu koper dotarł do Europy, gdzie w średniowieczu często uprawiano go w przyklasztornych ogródkach między innymi na terenie Niemiec, a także na dworze Karola Wielkiego. W średniowieczu żuto nasiona kopru w czasie długich, nudnych kazań, żeby powstrzymać burczenie w brzuchu.
O zielu pisali: święta Hildegarda, Paracelsus, Matthiolus. Szymon z Łowicza podaje, że nasiona kopru spożywane z cząbrem poprawiają słaby wzrok.
Owoce kopru włoskiego zawierają:
Obecnie herbatka koprowa jest podstawowym lekiem stosowanym u niemowląt
Źródła
Blog Naturalne zdrowie powstał kilka lat temu i ma on charakter informacyjny. Wszystkie wiadomości o zastosowaniu i właściwościach ziół oraz dietetyce i ziołolecznictwie zbieram w różnych książkach i na stronach internetowych.
#zioła #zastosowanieziół #ziołolecznictwo #dietetyka #zdroweodżywianie #przyprawy #roslinylecznicze
Informacje zamieszczone na stronie internetowej nie stanowią profesjonalnej porady medycznej ani instrukcji użycia. W żadnym wypadku treści zamieszczone na stronie internetowej nie mogą zastąpić konsultacji z lekarzem lub farmaceutą.