E 129 Czerwień Allura

Inne nazwy i oznaczenia: C.I. 16035, czerwień FD&C 40, czerwień spożywcza 17

Właściwości fizyczne: Barwnik należący do barwników azowych, występuje w postaci pomarańczowo- czerwonego proszku. Jest dobrze rozpuszczalny w wodzie, odporny na działanie światła i wysoką temp. Nie ulega zmianom pod wpływem działania tleniu i zmiany pH.

Otrzymywanie: Otrzymywany z ropy naftowej. Może zawierać glin. Barwnik ten występuje w postaci soli sodowej, rzadziej wapniowej i potasowej.

Dzienne spożycie: 7 mg/ kg m. c.

Uwarunkowania prawne: Na produkcie zawierającym ten barwnik powinna znaleźć się informacja: „Może upośledzać uwagę i aktywność dzieci”. Czerwień allular jest zakazana w Wielkiej Brytanii, Danii, Belgii, Szwajcarii i Szwecji, Australia, Norwegia.

Funkcja w żywności: Barwnik nadający barwę pomarańczowo- czerwoną.

Zastosowanie czerwieni allura

Przemysł spożywczy: Barwnik stosowany do barwienia deserów, słodyczy, lodów oraz wyrobów ciastkarskich.  Pojawia się także w czerwonych napojach bezalkoholowych oraz gorzkich napojach, aromatyzowanych gorzkich winach gronowych. Dodawany również do napojów gazowanych i niegazowanych. Czerwień allura jest wykorzystywana do barwienia kandyzowanych warzyw i owoców, a także konserw z czerwonych owoców. E 129 jest dodawana do aromatyzowanych serów topionych, sosów i przypraw.  Rzadko jest stosowany w niektórych kiełbasach i potrawach mięsnych.

Przemysł kosmetyczny: Czerwień allura jest barwnikiem stosowanym w szminkach do ust.

Przemysł farmaceutyczny: Preparaty i suplementy dla sportowców.

Możliwe działanie niepożądane czerwieni allura

W połączeniu z benzoesami może powodować nadaktywność i brak koncentracji u dzieci. Ponadto może wywoływać reakcję alergiczną u osób uczulonych na salicylany. Barwnik ten wzmaga wydzielanie histaminy i dlatego może wzmagać objawy u astmatyków.

Wg. Międzynarodowej Agencji Badań nad Rakiem czerwień allura jest związkiem, który prawdopodobnie nie działa na ludzi rakotwórczo.