Rodzina: Mirtowate
Rodzaj: Czepetka
Gatunek: Czepetka pachnąca
Łacińska: Syzygium aromaticum, Caryophyllus aromaticus,
Angielska: Clove
Niemiecka: Hewurznelkenbaum, Gewürznelken
Polskie nazwy: Goździki kramne, czapetka pachnąca, drzewo goździkowe, goździk wonny, jambusznik goździkowy
Goździkowiec pochodzi z indonezyjskiej wyspy Molukken. Obecnie roślina jest uprawiana w Brazylii, Indiach, Zanzibarze, na Madagaskarze, na Filipinach i w Sir Lance. Największe uprawy goździkowca znajdują się w Tanzanii.
Surowcem leczniczym i przyprawowym są nierozwinięte pączki kwiatowe. W lecznictwie i aromaterapii stosuje się również olejek goździkowy.
Zbiór goździków przypada dwa razy do roku, w lecie i zimą. Pąki goździkowca zbiera się, kiedy osiągną odpowiednią wielkość, a podstawa kielicha rozwinie się w charakterystyczny płatek, ale żaden pąk nie otworzyły się. Zebrany surowiec suszy się.
Goździki były znane w Chinach, a pierwsza wzmianka o tej roślinie pojawia się w chińskich pismach Han z okresu 220- 206 roku p. n. e. Goździki podawano cesarskim gościom na dworze chińskim jako odświeżacz powietrza, co miało uchronić władcę przed przykrymi zapachami podczas rozmów z poddanymi.
Dzięki arabskim kupcom goździki trafiły do Bizancjum, gdzie szybko zyskały uznanie.
Cesarz Konstanty Wielki wysłał papieżowi Sylwestrowi bogato zdobione wazy wypełnione kilkudziesięcioma kilogramami goździków.
W I wieku naszej ery goździki docierają do Aleksandrii i Egiptu. Do Europy goździki dotarły wraz z kupcami z Azji w VIII w. W XIII wieku Wenecja była wiodącym dostawcą goździków do Europy.
Goździki stały się popularną przyprawą i środkiem leczniczym w średniowiecznej Europie. Pojawiły się nawet w poemacie Dantego Alighieri, który krytykuje marnotrawco goździków jako przyprawy do mięsa w Sienie.
Święta Hildegarda uważała, że goździki są szczególnie skuteczne na artretyzm w stopach.
Początkowo monopol na handel goździkami mieli Portugalczycy, którzy przejęli szlaki morskie, aby transportować przyprawę z Indyjskiej Wyspy. W XVIII wieku Holendrzy zaczęli usuwanie plantacji goździków ze wszystkich wysp z wyjątkiem Wyspy Ambion i Terante, dzięki czemu przejęli monopol nad uprawą drzew goździkowych. Dlatego też uzbrojeni żołnierze strzegli plantacji i pilnowali, aby wokół wyspy Molukka nie powstawały inne plantacje. Później plantacje zostały przeniesione na wyspę Ambon.
W XIX wieku goździki dotarły do Indii.
Goździki są stosowane w medycynie ludowej w leczeniu astmy, krwawiących dziąseł, niestrawności, gorączki i porannych mdłości.
Spożywanie 8 goździków dziennie miało wzmacniać serce.
W krajach tropikalnych goździkami leczy się świerzb, malarię, cholerę, gruźlicę.
Goździki były stosowane w Chinach jako środek na niestrawność, biegunki, przepukliny. Chińscy lekarze stosowali goździki także jako środek przeciwgrzybiczy.
Pączki goździkowca korzennego swoje właściwości zawdzięczają zawartości olejku eterycznego, który zawiera głównie eugenol (do 95%), etanol, tymol. Ponadto przyprawa jest źródłem flawonoidów, steroli, terpenów, kwasów fenolowych. Goździki zawierają witaminy A i C oraz minerały: żelazo, wapń, magnez, fosfor, sód, potas.
Goździki to aromatyczna przyprawa, która jest chętnie dodawana do wielu potraw. Swoje działanie goździki zawdzięczają olejkowi, który wykazuje silne właściwości przeciwutleniające.
Goździki:
Olejek goździkowy stosowany w większych ilościach u osób wrażliwych może powodować alergie i podrażnienia skóry. Dwa związki obecne w olejku z goździków podejrzewa się o działanie cytotoksyczne.
Goździków nie powinny spożywać kobiety w ciąży oraz osoby chorujące na nowotwory, a także dzieci.
Źródła
Dane ze stron: 26.03.2015
Blog Naturalne zdrowie powstał kilka lat temu i ma on charakter informacyjny. Wszystkie wiadomości o zastosowaniu i właściwościach ziół oraz dietetyce i ziołolecznictwie zbieram w różnych książkach i na stronach internetowych.
#zioła #zastosowanieziół #ziołolecznictwo #dietetyka #zdroweodżywianie #przyprawy #roslinylecznicze
Informacje zamieszczone na stronie internetowej nie stanowią profesjonalnej porady medycznej ani instrukcji użycia. W żadnym wypadku treści zamieszczone na stronie internetowej nie mogą zastąpić konsultacji z lekarzem lub farmaceutą.