
Rodzina: Astrowate
Rodzaj: Krwawnik
Gatunek: Krwawnik pospolity
Łacińska: Achillea millefolium
Angielska: Milfoli, Yarrow
Niemiecka: Gemeine Schafgarbe
Polskie nazwy: pokrętnik, rannik, tysiąclist, twardziec, krawczyk, krowewnik, krwawnica, krzewnik, drętwik, śmietanka, stolist, tysięcznik, żeniszek, złocień, złocień krwawnik, renisz, krewniak, zaniszeń, sierpownik, złotnia, krewnik, derewyj, szerpownik, trowunik, twardziec, złotnia
Krwawnik to pospolita roślina, która występuje na obu półkulach w strefie klimatu umiarkowanego. Rodzimy obszar występowania obejmuje Europę i północną Azję. W Polsce krwawnik rośnie powszechnie rośnie na suchych łąkach, pastwiskach i poboczach dróg. Na polach uprawnych uważana za chwast.
Istnieje około 85 odmian krwawnika. W Polsce występuje kilka gatunków z tego rodzaju. Krwawnik wykazuje dużą zmienność gatunkową. Występuje w kilku podgatunkach i odmianach różniących się pokrojem oraz składem olejku eterycznego.
Surowcem leczniczym jest ziele krwawnika (Millefolii herba), rzadziej kwiat (Millefolii flos).
Nazwa gatunkowa archillea pochodzi z opisu znajdującego się w Iliadzie Homera, gdzie na krwawiącą ranę Achillesa przykładano ziele krwawnika. Nazwa millefolium związana jest z licznymi segmentami, na jakie podzielony jest liść krwawnika.
Krwawnik jest jednym z najdawniej stosowanych ziół. W Chinach z otartych i wysuszonych łodyg krwawnika wykonywano wróżby z I księgi Ching. Celtyccy druidzi przepowiadali pogodę przy pomocy ziela krwawnika.
W I w n.e. liczne właściwości krwawnika chwali Scribonius Lałgus oraz Dioskorides. Wówczas ziele krwawnika stosowano jako lek na rany i wrzody. Hipokrates zalecał krwawnik w leczeniu żylaków odbytu. Pliniusz pisze, że zielem krwawnika leczono rany u bydła.
W średniowieczu krwawnik był uprawiany przez benedyktynów w przyklasztornych ogródkach i była to roślina powszechnie stosowana na krwawienia. Święta Hildegarda również wspomina o krwawniku jako świetnej roślinie przeciwkrwotocznej.
Krwawnik w medycynie ludowej był uznawany za środek na wszystkie choroby. Ziele i kwiat krwawnika stosuje się jako środek napotny w okresie przeziębień. Ziele krwawnika często jest określane mianem zioła dla kobiet, ponieważ łagodzi wszystkie dolegliwości związane z menstruacją i menopauzą.
Wg. J. Rostafińskiego napar z krwawnika stosowano jako środek łagodzący bóle zębów. Listek krwawnika włożony do nosa miał wzmagać krwawienie z nosa, natomiast nalewka z była stosowana jako środek wspomagający pamięć, poprawiający nastrój oraz dający długowieczność. W okresie odrodzenia odwary z krwawnika stosowano jako lek przeciwmalaryczny.
Za działanie krwawnika odpowiada wiele związków chemicznych. Wśród najważniejszych związków można wymienić olejek eteryczny, nadających charakterystyczny zapach krwawnikowi. Skład olejku jest bardzo zmienny i zależy od gatunku, pochodzenia, terminu zbioru surowca. Krwawnik jest bogaty w gorzkie glikozydy (achilleina), które wykazują działanie w obrębie układu pokarmowego. Kolejną grupą związków obecnych w krwawniku są flawonoidy w formie glikozydów, głównie apigeniny, luteoliny, rutyny. Krwawnik zawiera również kwasy tłuszczowe i sterole oraz furanokumaryny i wiele kwasów organicznych. Z ziela krwawnika wyizolowano alkaloidy i poliacetyleny. Krwawnik dostarcza do organizmu witaminy: C, K, A, E, kwas foliowy. Roślina ta to także cenne źródło minerałów, wśród których największe znaczenie ma mangan.
Warto pamiętać, że kwiaty krwawnika zawierają więcej olejku, z kolei liście mają więcej goryczek.
Jak sama nazwa wskazuje krwawnik to od dawien środek na krwawienia, zarówno te zewnętrzne jak i wewnętrzne. Roślina swoim działaniem wpływa głównie na układ pokarmowy, wspomaga krążenie oraz jest pomocna kobietom. Krwawnik:
Bocianowska E.; Domowe kuracje od A do Z cz.1; Wydawnictwo „JOT” Jolanta Orłowska, Toruń 2017, str.71-75
Griffith H. W.; Witaminy, pierwiastki i minerały; Agencja Elipsa, Warszawa 1994r., str. 348
Halarewicz A.; Atlas ziół; SBM, Warszawa 2015, str. 85
Kawałko J. M.; Historie ziołowe; Krajowa Agencja Wydawnicza, Lublin 1986, str. 183, 434
Łuczaj Ł.; Dzikie rośliny jadalne Polski przewodnik survivalowy; Chemigrafia, Krosno 2004r., str. 112
Nartowska J.; Herba Militaris…; Panacea nr. 3 (56), 2016, str. 57
Ożarowski A., Ziołolecznictwo- poradnik dla lekarzy, wyd. III Warszawa 1982 PZWL, str. 44-45,
Rostafiński J.; Zielnik czarodziejski to jest zbiór przesądów o roślinach; Akademia Umiejętności, Kraków 1893, str. 38
Skarżyński A.; Zioła czynią cuda; Agencja wydawnicza Comes, Warszawa 1994, str. 113- 115
Szmerko E.; Zioła i zdrowie; Ancher, Warszawa 1992, 102-103
Treben M.; Apteka Pana Boga; Wydawnictwo ExLibris, 2011, str. 31- 32
Wasilewska G.; Polskie zioła lecznicze i uzdrawiające; Wydawnictwo RM 2015, str.82-83
Wielka księga ziół; Reader’s digest; Warszawa 2009
Niezwykle aromatyczna i smaczna nalewka z owoców dzikiej róży.
Jabłka to najpopularniejsze owoce na świecie. Warto je włączyć do codziennej diety, ponieważ korzystnie wpływają na zdrowie. Poznaj 10 powodów dla których warto jeść jabłka.
Pestki dyni to źródło magnezu, fosforu, manganu oraz cynku oraz wielonienasyconych kwasów tłuszczowych. Łatwo przyswajalny cynk obecny w pestkach dyni korzystnie wpływa na płodność oraz zwiększa sprawność seksualną. Od wieków pestki dyni są stosowane w kuracjach odrobaczających…
Blog Naturalne zdrowie powstał kilka lat temu i ma on charakter informacyjny. Wszystkie wiadomości o zastosowaniu i właściwościach ziół oraz dietetyce i ziołolecznictwie zbieram w różnych książkach i na stronach internetowych.
#zioła #zastosowanieziół #ziołolecznictwo #dietetyka #zdroweodżywianie #przyprawy #roslinylecznicze
Informacje zamieszczone na stronie internetowej nie stanowią profesjonalnej porady medycznej ani instrukcji użycia. W żadnym wypadku treści zamieszczone na stronie internetowej nie mogą zastąpić konsultacji z lekarzem lub farmaceutą.