Arbuz zwyczajny najczęściej uprawiany owoc w ciepłych rejonach świata, gdzie świetnie sprawdza się podczas upałów. Marek Twain twierdził, że arbuzy są tym co jedzą aniołowie.
Łacińska: Citrullus vulgaris, Citrullus lanatus
Angielska: Watermelon
Polskie nazwy: Kawon, arbuz kafarów, karbuzy, cytrule, dynie wodniste, malony wodniste
Arbuz pochodzi z Afryki i należy do bardzo starych roślin uprawnych. W stanie dzikim można spotkać arbuzy na obrzeżach Sahary lub w oazach znajdujących się w południowej części kontynentu afrykańskiego, zwłaszcza w okolicy ujęć wodnych. Arbuzy są uprawiane w ciepłych regionach strefy umiarkowanej i tropikach, a największe ich uprawy znajdują się w Chinach i Turcji.
Pierwsze dzikie arbuzy były gorzkie i twarde. W wyniku selekcji trwającej wiele wieków uzyskano słodkie czerwone owoce, które są obecnie powszechnie znane. Obecnie znanych jest wiele odmian kawona o różnym zabarwieni skórki oraz miąższu.
Surowcem są owoce oraz nasiona arbuza.
Uprawy arbuzów istniały w starożytnym Egipcie, u Hebrajczyków, Arabów i Berberów, a nasiona arbuzów znaleziono w Libii, w grobowcu pochodzącym z przed 5 tyś lat. Według legend arbuz miał pochodzić z nasienia boga Seta. Roślinę wykorzystywano w starożytnym Egipcie do leczenia drżenia palców, zaparć oraz służyły do wypędzania demonów. Egipcjanie wykorzystywali te owoce jako pokarm, surowiec do wyrobu napojów, a nawet leków. Jedli prażone nasiona arbuzów lub solone. Arbuzy były umieszczane w grobowcach faraonów, ponieważ miały i zapewnić zmarłym pożywienie w życiu pozagrobowym.
W Grecji i Rzymie arbuzy stosowano początkowo głównie w celach leczniczych, ponieważ aż do II w n. e. rzadko je uprawiano i były stosunkowo drogie.
Arbuz od dawna był uprawiany także w Chinach i Indiach, a do Azji Mniejszej i Środkowej dotarł w X wieku. W Europie pojawił się wiek później, wraz z Mongołami, którzy próbowali podbić wschodnią część Europy. Jego uprawa rozpowszechniała się dość szybko na Starym Kontynencie, choć jakość owoców pozostawiała wiele do życzenia. Smaczne owoce pojawiły się dopiero, gdy roślina zawędrowała do Ameryki Północnej, tam udoskonalono uprawę i wyhodowano naprawdę duże, smaczne owoce.
W Medycynie Chińskiej arbuzy spożywa się, aby zapobiegać letnim upałom, które charakteryzują się nadmiernym poceniem się, wzmożonym pragnieniem, podwyższoną temperaturą, skąpym moczem, drażliwością i złością. Ponadto arbuzy zwiększają przepływ moczu i oczyszczają nerki.
Miąższ arbuza zawiera dużo wody, ale także łatwo przyswajalne węglowodany (fruktoza, glukoza, trochę sacharozy), kwasy organiczne (jabłkowy, cytrynowy), witaminę C, witaminy z grupy B, witaminę E oraz K czy sole (potas, wapń, fosfor, magnez, krzem, chlor)[Pa48] To także doskonałe źródło likopenu i beta karotenu.
Patrząc na wartość odżywczą arbuza warto zwrócić uwagę, że jest to owoc, który zawiera bardzo mało kalorii, jednak posiada wysoki indeks glikemiczny, przez co nie jest polecany cukrzykom.
Owoce arbuza mają zastosowanie w niedomaganiu systemu sercowo- naczyniowego, chorobach nerek i dróg moczowych, żółtaczki, zapalenia jelita grubego, niedokrwistości. Ponadto są najlepszym środkiem gaszącym pragnienie w gorącym klimacie. Zagęszczony sok z arbuza zaleca się w stanach wyczerpania i po ciężkich chorobach. Polecany jest także przy nadciśnieniu.
Źródła
Blog Naturalne zdrowie powstał kilka lat temu i ma on charakter informacyjny. Wszystkie wiadomości o zastosowaniu i właściwościach ziół oraz dietetyce i ziołolecznictwie zbieram w różnych książkach i na stronach internetowych.
#zioła #zastosowanieziół #ziołolecznictwo #dietetyka #zdroweodżywianie #przyprawy #roslinylecznicze
Informacje zamieszczone na stronie internetowej nie stanowią profesjonalnej porady medycznej ani instrukcji użycia. W żadnym wypadku treści zamieszczone na stronie internetowej nie mogą zastąpić konsultacji z lekarzem lub farmaceutą.