Historia

Aloes znany był ok 3000 lat temu. To właśnie z tego okresu pochodzą pierwsze wzmianki o zastosowaniu aloesu jako rośliny o działaniu przeczyszczającym.Aloes był wykorzystywany przez wiele starożytnych ludów. Roślina ta znana była w Indiach, Chinach, Pakistanie, na Sumatrze, a także w ciepłych krajach Europy, Ameryki Środkowej i Południowej oraz w Afryce.

Wzmianki o aloesie znajdują się w papirusie Ebersa. W starożytnym Egipcie bardzo ceniono niezwykłe właściwości lecznicze aloesu. Żywicę pozyskiwaną z aloesu wykorzystywano do balsamowania zwłok. Słynna z niezwykłej urody Kleopatra regularnie zażywała kąpieli z dodatkiem soku z aloesu. Egipcjanie uważali aloes za roślinę nieśmiertelności.

Grecy i Rzymianie stosowali aloes jako środek hamujący wypadanie włosów. O aloesie pisali Dioskurides oraz Pliniusz Starszy, którzy zalecali stosowanie aloesu przy chorobach skóry.Aloes stosowano również w leczeniu ran i oparzeń jako środek zmniejszający ryzyko zakażenia oraz przyspieszający gojenie się ran. Starożytni Grecy określali aloes jako dar Wenus.  W czasach Homera aloes w połączeniu z mirrą i cynamonem chińskim roślina ta była stosowana do aromatyzowania pościeli, odzieży oraz całunów pogrzebowych.

Europejczycy nauczyli się od Arabów wykorzystywać alonę, którą spopularyzował Albert Magnus.

W XX wieku rosyjski okulista Władimir Fiłatow udowodnił biostymulujące właściwości alesu. To dzięki jego badaniom w Polsce rozpoczęto produkcję preparatu, stosowanego do dnia dzisiejszego – Biostyminy.

Największa w Polsce plantacja alesów znajduje się pod Poznaniem- w Klęce, gdzie w szklarni o powierzchni ponad 3000 m²uprawia się aloesy, z których pozyskuje się alonę dla przemysłu farmaceutycznego.

Medycyna ludowa

Według starożytnych podań aloes wykorzystywano w leczeniu dżumy. Grecki lmedyk Rufus z Efezu aloes zalecał leczeniu jaskry czy katarakty.

W drugiej połowie XVIII wieku ksiądz K. Kluk polecał alonę jako środek przeczyszczający.

W XIX wieku ksiądz S. Kneipp polecał wodę aloesową jako skuteczny lek na oczy.

Aloes ma zastosowanie w medycynie chińskiej.

Substancje aktywne

Tak dużej różnorodności związków biologicznie czynnych nie stwierdzono w żadnym innym produkcie naturalnym pochodzenia roślinnego. Miąższ liści aloesu składa się w 96-99% z wody, pozostała część to błonnik oraz szereg ważnych składników aktywnych biologicznie.

Wśród ważnych biologicznie związków zawartych w aloesie można wymienić polisacharydy (acemannan), lektyny, antrazwiązki, aminokwasy, fitosterole, sole, enzymy i wiele innych.

DZIAŁANIE LECZNICZE ALOESU

• Aloes od wieków miał zastosowanie jako środek na przeczyszczenie.
• Aloes zwiększa ilość wydzielanego soku żołądkowego, stąd jest zalecany przy nieżytach jelit, stanach zapalnych układu pokarmowego, chorobie wrzodowej, zanikowym nieżycie błony śluzowej żołądka, owrzodzeniach odbytnicy i okrężnicy.
• Miąższ aloesu stymuluje mikroflorę jelitowąoraz usprawnia działanie kosmków jelitowych, dzięki czemu poprawia się wchłanianie substancji odżywczych w jelitach.
• Roślina korzystnie wpływa na procesy metaboliczne. Przypuszcza się, że miąższ z aloesu można regulować poziom cukru we krwi.Tak więc znalazł zastosowanie w profilaktyce otyłości i cukrzycy.
• Jednym ze związków wyizolowanych z aloesu jest alpogren, który blokuje przepływ jonów wapnia do tkanek oraz zmniejsza ilość wydzielanie histaminy dzięki czemu zapobiega obrzękom.
• Wyciągi wodne oraz miazga ze świeżych liści aloesu przyjmowana doustnie wzmacnia mechanizmy obronne organizmui uaktywnia enzymy ustrojowe, co w konsekwencji przyczynia się do zachowania naturalnej równowagi organizmu i wzmocnienia odporności.
• Wyciągi z aloesu wspomagają leczenie dychawicy oskrzelowej oraz w formie inhalacji w leczeniu gruźlicy.
• Żel aloesowy ma silne działanie przeciwzapalne, dlatego często jest stosowany w chorobach skóry.
• Wyciągi z aleosu często są podstawą preparatów stosowanych przy trądziku.
• Aloes wzmacnia włosy i zapobiega ich wypadaniu.

Przeciwwskazania

• Wewnętrznie aloesu nie powinny przyjmować kobiety w ciąży oraz karmiące piersią
• Małym dzieciom nie powinno się podawać preparatów z aloesemani stosować na skórę, ponieważ mogą spowodować poparzenia
• Wyciągów z aloesu nie powinny przyjmować osoby cierpiące na mocznicę, zapalenie pęcherza, niewydolność nerek i choroby wątroby
• Kolejną grupą osób, które powinny unikać aloesu są kobiety mające dolegliwości maciczne, silne miesiączki, różne krwotoki
• Aloesu nie powinni przyjmować mężczyźni z powiększoną prostatą
• Aloes nie jest wskazany dla osób z zapaleniem trzewi oraz podejrzeniem zapalenia wyrostka robaczkowego
• Przeciwwskazaniem do stosowania aloesu są żylaki odbytu oraz nadciśnienie

Aloesu nie powinno łączyć się z garbnikami, żelazem, jodem metanolem, tymolem oraz fenolami.