Skrzyp polny- występowanie

Skrzyp występuje na terenie całej Europy (z wyjątkiem wysp śródziemnomorskich), północnej Azji, północnej Afryki oraz Ameryki Północnej .
W Polsce powszechny i traktowany jako chwast. Zazwyczaj rośnie w pobliżu zbiorników wodnych.

Skrzyp -odmiany

Rodzina skrzypów liczy 50 gatunków, a w Polsce występuje tylko 9 gatunków. Należy uważać, aby nie pomylić skrzypu polnego ze skrzypem błotnym (Equisetum palustre), który jest trujący.

Skrzyp polny- surowiec

Surowcem leczniczym są płonne pędy skrzypu polnego. Zanieczyszczenia surowca innymi gatunkami skrzypu mogą być szkodliwe i niestety zdarzają się bardzo często. Roślinę najczęściej stosuje się w postaci świeżego soku, wyciągów, naparów, odwarów oraz proszku. Z suszonej rośliny przygotowuje się maceraty i napary. W aptekach i sklepach zielarskich możemy kupić skrzyp w postaci suszu, ekstraktu w proszku lub płynie, herbatek bądź kapsułek.

Skrzyp polny- zbiór

Zbioru surowca dokonuje się od czerwca do września. Zbiera się pędy płonne, wybierając tylko te zdrowe, bez brązowych plam. Skrzyp zbiera się tylko podczas suchej pogody, zamoczony przy suszeniu czernieje. Surowiec suszy się w warunkach naturalnych, w miejscu zacienionym i przewiewnym. Nie należy suszyć skrzypu na słońcu, gdyż szybko ciemnieje. W suszarni skrzyp suszy się w temp. do 40°C. Jednak ten suszony w suszarniach łatwo się kruszy.

Po wysuszeniu pędy powinny zachować zielony kolor.

Skrzyp polny- zastosowanie w kuchni

Młode pączki skrzypu można spożywać jako sałatkę. W Rosji zbiera się pędy zarodnikowe skrzypu i dodaje do pierogów.

Skrzyp- trochę historii

Roślina pochodzi z okresu dewońskiego. Lasy po których 350 ml lat temu wędrowały dinozaury pełne były olbrzymich skrzypów, osiągających wielkość potężnych drzew. I to właśnie te olbrzymie wówczas drzewa miały znaczący udział w tworzeniu się pokładów węgla.

Znacznie później jako kilkudziesięciocentymetrowa bylina, jaką jest skrzyp. stanowiła pokarm pierwotnych ludów, a roślinę tą odnaleziono w mogiłach kurhanowych.

Skrzyp w lecznictwie wykorzystywali starożytni Grecy i Rzymianie jak również Chińczycy. W starożytności skrzyp był znany Dioskoridesowi i Pliniuszowi, którzy opisali szczegółowo skrzyp stosowany głównie jako lek tamujący krwawienia.
Wzmianki o zielu znajdujemy w działach średniowiecznych medyków: Alberta Wielkiego, Parcelsusa i Matthiolusa. W późniejszych czasach zapomniano o wspaniałych właściwościach skrzypu. I dopiero za sprawą księdza Kneippa, który polecał ziele skrzypu jako lek na wiele dolegliwości roślina powróciła do łask ziołolecznictwa.

W lecznictwie ludowym od wieków skrzyp był stosowany jako lek przeciw krwotokom wewnętrznym oraz jako lek moczopędny.

Zastosowanie skrzypu

• Liśćmi skrzypu barwiono tkaniny na jasnozielony kolor.
• Skrzy był wykorzystywany do czyszczenia drewnianych i metalowych narzędzi domowych.
• Niegdyś stolarze stosowali skrzy jako środek do polerowania drewna
• W Japonii do tej pory skrzyp jest najlepszym materiałem ściernym wykorzystywanym do piaskowania drewna przed jego lakierowaniem.