Pachnąca, orzeźwiająca- któż z nas nie zna mięty. Mięta pieprzowa to roślina lecznicza stosowana w dolegliwościach układu pokarmowego. Dzięki właściwością chłodzącym jest idealnym napojem na ciepłe dni.

Systematyka

Rodzina: Jasnotowate
Rodzaj: Mięta
Gatunek: Mięta pieprzowa

Nazwy

Łacińska: Mentha pipera

Angielska: Pepermint

Niemiecka: Pfeffer- Minze

Polskie nazwy: mięta, menta, mięta pieprzna, miatka, miantek, meta, miętkiew, mięta czarna, zioło św. Marii

Mięta- występowanie 

Mięta pochodzi z obszaru śródziemnomorskiego i obecnie jest uprawiana w całej Europie, Ameryce Pn., Azji i Afryce.  Mięta pieprzowa Mitcham została wprowadzona do uprawy w XIII w. Powstała w wyniku skrzyżowania odmian mięt rosnących w Anglii – mięty zielonej i mięty nadwodnej.  Odmiana ta w naturze nie występuje.

Mięta- odmiany

Znanych jest około 20 gatunków mięty, ale to właśnie mięta pieprzowa tzw. czarna – Mitcham zawiera największą ilość mentolu, dlatego też jest najczęściej stosowana w przemyśle farmaceutycznym, spożywczym i kosmetycznym. Mięta pieprzowa znana jest w dwóch podgatunkach i kilku formach. Bardzo łatwo można pomylić miętę pieprzową z miętą polną (Mentha arvensis) i miętą zieloną (mentha spicta) oraz ich licznymi krzyżówkami.

Surowiec

Surowcem stosowanym w lecznictwie są świeże lub suszone liście (Menthae piperitae folium) i ziele mięty pieprzowej (Mentha piperate herba). Z surowca pozyskuje się olejek eteryczny uzyskany przez destylację z parą wodną (Menthae piperotae aethroleum). Z olejku wymraża się mentol, który również ma zastosowanie w lecznictwie.

Dawkowanie wg EMA:

Napar z liści: 4,5- 9 g na dobę, w dawkach podzielonych na 3 porcje

Nalewka: 6-9 ml w dawkach podzielonych na 3 porcje

Dzieci między 4 a 12 rokiem życia napar: 3-5 g

1-5% olejku miętowego w maściach do nosa

Mięta- trochę historii

Nazwa mięty pochodzi od łacińskiego słowa mentha lub greckiego słowa mintha. Minte była nimfą, w której zakochał się Hades, zazdrosna małżonka króla podziemi, która przemieniła nimfę w krzak mięty.

W Polsce uprawę mięty pieprzowej rozpoczęto po I wojnie światowej.

Mięta w medycynie ludowej

Mięta w medycynie ludowej bywa stosowana w leczeniu nieżytów górnych dróg oddechowych i stanach zapalnych błony śluzowej jamy ustnej. Ksiądz Kneipp zalecał miętę jako środek uspokajający w przypadku lekkich depresji i kołatania serca o podłożu nerwicowym.

Mięta- składniki mineralne

Głównym składnikiem odpowiedzialnym za działanie mięty jest olejek eteryczny bogaty w mentol. Ponadto olejek miętowy w zależności od gatunku i pochodzenia surowca może zawierać: menton, estry mentolu, felandren, pinen, cyneol, neomentol, izomenton, mentofaron, cyneol, α-pinen, β-pinen, limonen, wiridoflorol. Ziele mięty dostarcza flawonoidy (glikozydy apigeniny, diosmetyny, luteoliny, mentozyd, rutyna, hesperydynya, gardenina D), gorycze, garbniki, kwasy fenolowe: kofeinowy, chlorogenowy, rozmarynowy, Mięta jest również źródłem steroli, karotenoidów i choliny.