Rozmaryn lekarski- systematyka

Rodzina: Jasnotowate
Rodzaj: Rozmaryn
Gatunek: Rozmaryn lekarski

Nazwy

Łacińska: Rosmarinus officinalis
Angielska: Rosemary
Niemiecka: Rosmarin

Rosmarinus oznacza „morską rosę”, a nazwa wzięła się stąd, że w naturze krzewy rozmarynu najczęściej można spotkać na klifach nad Morzem Śródziemnym.

Rozmaryn lekarski- występowanie

Rozmaryn występuje w krajach śródziemnomorskich, jest także uprawiany. Rozmaryn można także spotkać na terenach Azji Mniejszej, północnej Afryce oraz Anglii.

Rozmaryn lekarski- surowiec

Surowcem są liście rozmarynu, czasami wykorzystuje się także owoce, korzenie i kwiaty. W medycynie duże znaczenie ma olejek rozmarynowy

Trochę historii

Pewna legenda podaje, że podczas podróży Rodziny Świętej do Egiptu Matka Boska rozwiesiła swój płaszcz na krzaku rozmarynu, aby go oczyścić z pyłu i kurzu. Od tego czasu białe kwiaty rozmarynu stały się niebiańsko niebieskie.

Rozmaryn był uprawiany w starożytnym Egipcie, Grecji i Rzymie. Często wykorzystywano go do konserwowania mięsa. Roślinę wykorzystywano jako środek na poprawę pamięci i koncentracji oraz w wielu obrzędach religijnych jako składnik kadzideł.

W Grecji rozmaryn był rośliną bardzo cenioną, która była poświęcona bogini Afrodycie, natomiast Rzymianie utożsamiali to zioło z bóstwem opiekuńczej Lary, bądź boginią Wenus.

Dioskurides zalecał okłady z rozmarynu na wrzody, stany zapalne skóry, trudno gojące się rany, padaczkę, żółtaczkę, hemoroidy, skąpomocz.

Za sprawą legionów rzymskich oraz benedyktynów rozmaryn zawędrował do Europy Środkowej. Do Anglii rozmaryn dotarł prawdopodobnie około VII lub VIII wieku i dość szybko zaczęto go uprawiać w przydomowych ogródkach. Roślinę ceniono w południowych Niemczech, wśród Słowian i Madziarów. W średniowieczu rozmaryn był stosowany jako pasza dla zwierząt, co sprawiało, że po uboju ich mięso uzyskiwało wyborny smak. Gałązki rozmarynowe wkładano także w mięso, aby się za szybko nie popsuło. Na terenie Francji popularne było stosowanie krzewu rozmarynowego jako surowca do uzyskania dobrej jakości dymu wędzarniczego.

W XVI wieku rozpoczęto produkcję perfum, których podstawowym surowcem były świeże kwiaty rozmarynowe.

W roku 1725 w jednym z podręczników wydanych w Drukarni Jasnej Góry Częstochowskiej zostały przytoczone recepty na leki przeciwbólowe, napotne oraz inhalacje z rozmarynem w roli głównej.