Matki Boskiej Zielnej w podziękowaniu za plony

Wniebowzięcie NMP szybko uzyskało wysoką rangę w kalendarzu ludowym, także dzięki powiązaniu z dożynkami. O czym mogą świadczyć starodawne przysłowia: „Na Marii Wniebowzięcie najprzedniejsze żęcie”, „Do Marii Wniebowzięcie miej w stodole połowę mienia”. Z rozwojem rolnictwa termin dożynek z czasem przesunął się na wrzesień, natomiast po dożynkowych wieńcach na Święto Matki Boskiej zaczęto przygotowywać małe wianki, które nawiązują do dawnych tradycji. Ale Wniebowzięcie NMP to przede wszystkim święto ziół- do kościoła wierni przynoszą bukiety pełne polnych roślin i ziół. Czasem przynosi się również owoce i warzywa. Zwyczaj ten znany był w niektórych krajach Europy w IX wieku, jeżeli chodzi o zboża, a w odniesieniu do ziół jest praktykowany od XIII wieku. 

Święto Matki Boskiej Zielnej w innych krajach

W Polsce jest to prawdziwe święto ziół, stąd też uroczystość obchodzona 15 sierpnia nazywana jest świętem Matki Boskiej Zielnej.  W wielu krajach Matka Boska jest uważana za patronkę ziemi będącej w rozkwicie, ziół, kwiatów i owoców. Stąd też w różnych krajach Matka Boska jest różnie nazywana: Kwietna w Niemczech, Żytnia w Estonii, czy Korzenna w Czechach.

Zioła w dniu Matki Boskiej Zielnej

Dawniej 15 sierpnia każda gospodyni zanosiła snopki ziół ogrodowych i polnych kwiatów: maku, piwonii, szałwii, macierzanki, wrotyczu, kopru, kminku, dziurawca, lulka, bylicy boże drzewko, rozmarynu, mięty, melisy.  Do bukietów z ziół dodawano także zboża, marchew, jabłka. W Beskidach zamiast bukietów święci się wianki wykonane z mięty polej, macierzanki, jałowca, borówki, poziomki, jeżyny i różnych polnych kwiatów. Przygotowując ziołowe bukiety ważne jest, żeby znalazły się tam rośliny, które rosną w pobliżu. Według tradycji poświęcone zioła powinny być przechowywane w domu przy oknach lub za świętymi obrazami. Dawniej poświęcone zioła wykorzystywano jako lekarstwo, zarówno dla ludzi jaki i dla zwierząt gospodarskich. Święte rośliny miały także chronić przed uderzeniom pioruna czy gradem.  Święconymi ziołami odczyniano uroki oraz okadzano izbę.