E 162  Betanina

Barwnik E 162, czyli betanina często bywa także nazywana czerwienią buraczaną.

Grupa związków: betanina należy do grupy barwników betacyjaninowych

Właściwości fizyczne: Jest to substancja wrażliwa na światło i podwyższoną temperaturę, a także na działanie jonów metali oraz środowisko o wysokiej kwasowości (co determinuje sposoby jej wykorzystania). Betanina jest dobrze rozpuszczalna w wodzie, tworzy w niej klarowne roztwory o obojętnym smaku i zapachu.  

Właściwości chemiczne: Cząsteczka betaniny powstaje w wyniku połączenia kwasu betalamowego z glukozydem klo-DOPA-5-O-Glc.

Występowanie: Betanina stanowi 70% wszystkich barwników występujących w buraku. Ponadto barwnik ten znajdziemy w owocach kaktusa.

Formy występowania na rynku: E 162 występuje w postaci preparatu sypkiego o barwie od amarantowej, ciemnoczerwonej aż do fioletowej.

Otrzymywanie: Betaninę otrzymuje się głównie w procesie fermentacji buraków.

Wpływ na organizm: Działanie przeciwutleniające tego barwnika jest tak silne, że nawet niewielka ilość dostarczona do organizmu ogranicza procesy utleniania warstwy lipidowej membran komórkowych, hamuje proces rozkładu hemu zawartego w hemoglobinie i mioglobinie. Co ciekawe betanina wykazuje działanie tylko w warstwie lipidowej. Betanina jest także  związkiem zwalczającym wysoki poziom homocysteiny, która odpowiada za zmiany miażdżycowe i zakrzepowe oraz choroby serca.

Metabolizm: E 162- betanina jest wydalana z moczem w ilości 3,7% dawki pierwotnej z owoców kaktusa oraz 0,28-0,9% w przypadku soku z buraka. Jednak nie ma badań pokazujących metabolizm betaniny w układzie pokarmowym.