Inne nazwy i oznaczenia: Zieleń brylantowa, Zieleń S, CI44090, Green S, Food Green 4, Food Green S
Właściwości fizyczne: To barwnik występujący w postaci ciemnozielonego proszku lub granulek. Dobrze rozpuszcza się w wodzie, ale słabo w etanolu, ulega szybkiemu rozkładowi pod wpływem działania roztworów kwasów i zasad
Otrzymywanie: Otrzymywana w wyniku syntezy chemicznej, należy do trifenylometanów. Jest to barwnik zaliczany do barwników smołowych. Może zawierać aluminium. Najczęściej zieleń brylantowa jest stosowa w postaci soli wapniowych i potasowych.
Dzienne spożycie: 5 mg/kg m. c.
Metabolizm: Związki z grupy trifenylometanów w niewielkiej ilości wchłaniają się w przewodzie pokarmowym, w większości są jednak wydalane z kałem w postaci niezmienionej.
Funkcje w żywności: Barwnik stosowany do barwienia żywności na kolor zielony.
Uwarunkowania prawne: Zieleń brylantowa jest zakazana w Japonii, Kanadzie oraz w USA i Norwegii.
Przemysł spożywczy: Zieleń brylantowa to barwnik stosowany głównie do barwienia słodyczy. Dodaje się go również do groszku konserwowego, aby wyglądał bardziej apetycznie. E 142 dodaje się do żelków miętowych, sosów miętowych oraz do farbek wykorzystywanych do malowania wielkanocnych jajek. Ponadto zieleń brylantową stosuje się do barwienia marmolad i produktów owocowych oraz sernika w proszku.
Przemysł tekstylny: Zieleń brylantowa jest wykorzystywana do barwienia tkanin.
Medycyna: Zieleń brylantowa jest stosowana jako środek do dezynfekcji skóry i ran
Zieleń brylantową BS uważa się za barwnik bezpieczny. Może powodować nadpobudliwość, astmę oraz wywoływać bezsenność. Jest podejrzewana o możliwość wywołania anemii.
Literatura
Informacje zamieszczone na stronie internetowej nie stanowią profesjonalnej porady medycznej ani instrukcji użycia. W żadnym wypadku treści zamieszczone na stronie internetowej nie mogą zastąpić konsultacji z lekarzem lub farmaceutą.