Najnowsze artykuły

Witamina B9- kwas foliowy

Niedobory kwasu foliowego

Niedobory kwasu foliowego mogą mieć poważne konsekwencje, zwłaszcza dla kobiet planujących ciąże

Trawy młodych zbóż

Trawy młodych zbóż i ich właściwości

Trawy zbóż posiadają ogromną moc i są skarbnicą składników odżywczych, zyskują coraz większą popularność dzięki niezwykłym właściwością. Sprawdź, dlaczego warto po nie sięgać

Kwas foliowy- rola w organizmie

Kwas foliowy- rola w organizmie

Kwas foliowy jest jedną z witamin z grupy B i pomaga organizmowi w tworzeniu nowych komórek, zapobiega wadom wrodzonym, może zapobiegać depresją

Czarnuszka w kuchni

Czarnuszka w kuchni

Czarnuszka to wszechstronna przyprawa, którą możemy wykorztystać w kuchni w wielu potrawach. Pasuje do dań mięsnych i warzywnych

Nasiona jako superfood

Zdrowe nasiona- superfood

Nasiona to bogactwo składników odżywczych, które gwarantuje wsparcie całego organizmu, dlatego zasługują na miano superfood

miejsce na reklamę

Nazewnictwo

Łacińska: Humulus lupulus
Angielska: Hop
Niemiecka: Hopfen
Polskie nazwy: Chymel, wilczek, czerwieniak gruszkowaty, chmiel pospolity, chmil, chmel, chmirliszcze

 

Chmiel zwyczajny- występowanie

Chmiel prawdopodobnie pochodzi z Azji. Roślinę można spotkać w całej Europie, na Syberii oraz w Ameryce Północnej. Porasta lasy i zarośla.

W Polsce jest to często spotykane dzikie pnącze, rosnące w lasach i wilgotnych zaroślach. Występuje dość często w ogródkach i parkach. Jest to roślina uprawiana na plantacjach zakładanych na potrzeby przemysłu farmaceutycznego i zielarskiego.

 

Surowiec

W lecznictwie wykorzystuje się kwiatostany żeńskie (tzw. szyszki), pędy, liście oraz wąsy chmielu. Na powierzchni każdej szyszki wstępują włoski gruczołowe wypełnione żółtą lub czerwono żółtą substancją, która w trakcie suszenia okrusza się przybierając postać lepkiego proszku, zwanego- lupuliną. Stanowi ona również cenny surowiec lekarski w ziołolecznictwie.




Historia

Piwo chmielowe warzono już w starożytnym Egipcie, gdzie doceniano jego wartości smakowe i przyprawowe. Prawdopodobnie napój piwny pito także w starożytnej Babilonii. Piwo z chmielem pili mieszkańcy Morza Czarnego i Morza Kaspijskiego.

Pliniusz Starszy polecał chmiel jako jarzynę, którą można było kupić wiosną na targach w postaci młodych pędów. Grecy i Rzymianie uprawiali chmiel w celach leczniczych. To właśnie z czasów rzymskich pochodzi nazwa lupulus, która oznacza młodego wilka. Rzymianie twierdzili, że pędy chmielu oplatają swoją podporę tak jak wilk dusi swoją ofiarę. Starożytni Grecy i Rzymianie stosowali chmiel jako środek na bezsenność, brak apetytu oraz zmniejszający popęd płciowy. Nie stosowali oni jednak chmielu jako dodatku do piwa.

Od czasów starożytnych roślina szybko rozprzestrzeniła się po Europie.  Uważa się, że święta Hildegarda spopularyzowała dodawanie chmielu do piwa.

W średniowieczu chmiel wprowadzono jako roślinę leczniczą, polecaną jako lek dla mnichów i duchowieństwa. Wówczas zaczęto na skalę przemysłową uprawiać chmiel do celów spożywczych i farmaceutycznych. Wówczas pozostałości po produkcji piwa stosowano jako dodatek do kąpieli odmładzających.

W Anglii chmiel uważano za środek, który wywołuje melancholię. Z tego powodu szyszki chmielu zaczęto stosować do produkcji piwa dopiero w XVI w.

Roślina została wprowadzona do medycyny jako środek leczniczy dopiero w Renesansie. Przed II wojną światową stosowano odwar z szyszek w formie inhalacji w leczeniu kataru u dzieci.

 

Chmiel zwyczajny w medycynie ludowej

Chmiel od wieków był wykorzystywany w lecznictwie.  Roślinę to wykorzystywano w medycynie chińskiej, ajurwedzie, gdzie był wykorzystywany jako lek na podniecenie, napięcie nerwowe oraz bezsenność. Chmiel jest stosowany jako środek wzmacniający.  Dawniej stosowany w leczeniu skrofulozy, szkorbutu, zapalenia węzłów chłonnych, anemii, blednicy, dny, moczenia mimowolnego, kamicy, krzywicy, limfatyzmu, puchliny wodnej. Zielarze wykorzystują odwary chmielowe przy zbijaniu gorączki, natomiast wyciągi alkoholowe w leczeni żółtaczek i niedomóg wątrobowych. Maści chmielowe stosowano w leczeniu trudno gojących się ran i wrzodów. Na Rusi w XIX wieku odwarem z korzeni chmielu leczono żółtaczkę. W dawnych czasach preparaty z chmielu stosowano jako środek zapobiegający szkorbutowi.

 

Chmiel zwyczajny- składniki mineralne

Szyszki chmielu oraz lupilina swoje działanie zawdzięczają obecności humulonu i lupulonu oraz kwasów chmielowych i lupulowych. Roślina ta zawiera także oleje eteryczny, którego główne składniki to: humulen, mircen, faranzen. Ponadto chmiel dostarcza cholinę, aminokwasy, trójterpeny, fitoestrogeny, flawonoidy.

CHMIEL ZWYCZAJNY DZIAŁANIE LECZNICZE

Szyszki chmielowe:

  • Pobudzają wydzielanie soku żołądkowego ułatwiając tym samym trawienie pokarmów
  • Łagodzą nadmierną fermentację jelitową, działają przeciwbakteryjnie na wiele bakterii jelitowych
  • Zwiększają przyswajanie pokarmów
  • Stosuje się w skazie limfatycznej
  • Mają działanie uspokajające, pomagają obniżyć napięcie nerwowe
  • Pomagają przy problemach z zasypianiem
  • Są stosowane leczeniu zaburzeń nastroju i snu
  • Stosowane zewnętrzne w formie okładów łagodzą bóle reumatyczne i dolegliwości korzonków nerwowych
  • Wspomagają porost włosów
  • Zmniejszają nadmierną potliwość stóp
  • Stosuje się na wrzody i trudno gojące się rany ze względu na ich silne działanie bakteriobójcze

 

Chmiel zwyczajny- działanie niepożądane

  • Pyłek i liście chmielu mogą powodować alergię, objawiającą się zapaleniem skóry lub problemami z oddychaniem.
  • Chmiel może wywołać reakcję alergiczną w postaci wysypki
  • Zbyt duże ilości chmielu mogą wywoływać zaburzenia nerwowe, bóle czy zawroty głowy
  • Czasami powodują senność i otępienie
  • Lupulina stosowana w dużych ilościach może być trująca

 

Chmiel zwyczajny- przeciwwskazania

  • Ciąża (ze względu na wpływ na skurcze macicy), okres karmienia
  • Zdiagnozowane guzy hormonowrażliwe
  • Stosowanie leków antyestrogenowych
  • Alergia na chmiel

 

Chmiel zwyczajny- napar na poprawę trawienia

  • 1 łyżka szyszek chmielu
  • 250 ml wody

Szyszki chmieli zalać wrzątkiem i pozostawić pod przykryciem na 15 minut. Pić 2-3 razy dzienne po szklance naparu na 30 minut przed jedzeniem w celu poprawy trawienia oraz jako środek wzmacniający i rozkurczowy oraz łagodnie uspokajający. Napar z szyszek stosuje się  również w stanach zmęczenia i wyczerpania nerwowego, nadmiernej drażliwości, trudnościach w zasypianiu, zaburzeniach nerwowych okresu przekwitania, nadpobudliwości płciowej, nadmiernej fermentacji w jelitach, braku łaknienia, chorobach wątroby i woreczka żółciowego, nadciśnieniu tętniczym, reumatycznym zapaleniu nerwów.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Barlando B., Verotta L.,  Cornara L., Bottini- Massa E.; Herbal Pronciples in cosmetics, properties and mechanisms of action; CRC Press 2010, str. 188-200

Couplan F.,  Lazarin A.; Rośliny lecznicze uprawa I zastosowanie; Wyd. Jedność, Kielce 2015, str.24-27

Czikow P., Łaptiew J.; Rośliny lecznicze bogate w witaminy; Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1987, str. 93-95

Górnicka J.; Leki z ogrodu; AWM, Warszawa 2012, 29-30

Halarewicz A.; Atlas ziół- kulinarne wykorzystanie roślin dziko rosnących; Wydawnictwo SBM Sp. Z o.o., Warszawa 2015, str. 34-35

Ożarowski A.; Ziołolecznictwo- poradnik dla lekarzy; PZWL, wyd. III, Warszawa 1982

Ożarowski A.,  Jaroniewski W.; Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie; Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, Warszawa 1989r., str. 127-130

Pajor W. J.; Mała encyklopedia przypraw smaków i ziołolecznictwa; Tempus Plus 1998, str.68-69

Rybak D.; Rośliny lecznicze Atlas, Wyd. Arkady, Warszawa 1993, str. 40-41

Sendesrki M. E.; Prawie wszystko o ziołach i ziołolecznictwie; Mateusz E. Senderski, Podkowa Leśna 2016, str. 237-240

Skarżyński A.; Zioła czynią cuda; Agencja wydawnicza Comes, warszawa 1994, str. 71-73

Wielka księga ziół; Reader’s digest; Warszawa 2009




Chmiel

Chmiel w produkcji piwa

Chmiel odgrywa bardzo ważną rolę w produkcji piwa, nadaje mu charakterystyczną goryczkę i dodatkowe nuty aromatyczne, jednak nie jest głównym składnikiem piwa

Liście aloesu zwyczajnego

Poznaj działanie aloesu na skórę

Działanie aloesu na skórę wpływa na szybszą regenerację skóry, przyspiesza gojenie się ran, łagodzi podrażnienia oraz poparzenia skóry

Oleje roślinne w kosmetyce

Oleje roślinne w kosmetyce- zastosowanie

Oleje roślinne były wykorzystywane już w starożytności do pielęgnacji ciała. Stosowano je do celów kosmetycznych, relaksacyjnych oraz terapeutycznych……

Perz właściwy

Perz właściwy- łac. Agrypyron repens

Kłącze perzu stosowane jest w kamicy moczowej, w przypadkach zaburzeń pracy nerek z towarzyszącymi obrzękami. W niewydolność wątroby i zmniejszonym…

Barwnik E 163- Antocyjany

E 163- Antocyjany- barwnik spożywczy

Barwnik E 163 czyli antocyjany to grupa naturalnych barwników, które są otrzymywane metodami fizycznymi z owoców (skórek winogron) i warzyw (czerwonej kapusty

Marchew- właściwości

Marchew zwyczajna (łac. Dacus carota)

Marchew zwyczajna – królowa warzyw, doskonale wpływa na procesy trawienne i jest doskonałym źródłem karotenoidów. Świetnie smakuje i korzystnie wpływa na zdrowie

Wycieczka rowerowa

Dlaczego warto jeździć na rowerze

Dlaczego warto jeździć na rowerze? Poznaj 8 korzyści jakie daje jazda rowerem. Zarówno dla ducha jak i ciała, a także w trosce o środowisko

Koler creative
miejsce na reklamę
miejsce na reklamę