
Biedrzeniec anyż to aromatyczna przyprawa często stosowana w wyrobach cukierniczych. Anyż korzystnie wpływa na układ pokarmowy wspomagając trawienie, jest także od dawna stosownym środkiem wykrztuśnym.
Rodzina: Selerowate
Rodzaj: Biedrzeniec
Gatunek: Biedrzeniec anyż
Łacińska: Pimpinella anisum
Angielska: Anise
Niemiecka: Anis
Polskie nazwy: Anyż, anyżek, hanyż, hanyżek, ongiś, anyż ogrodowy
Roślina pochodzi prawdopodobnie z rejonów Morza Śródziemnego. Nie występuje w stanie naturalnym, znana wyłącznie z uprawy. W Polsce anyż jest rzadko uprawiany i czasami przejściowo dziczeje.
Największymi producentami anyżku są Hiszpania, Turcja, Bułgaria, Indie oraz Meksyk. Najbardziej znany i ceniony jest biedrzeniec hiszpański.
Surowcem leczniczym są wszystkie części rośliny, głównie wykorzystuje się owoce (Anisi fructus), zawierające nie mniej niż 20 ml/kg olejku eterycznego. Z owoców otrzymuje się olejek eteryczny, który również ma znaczenie w lecznictwie. Do celów kulinarnych wykorzystuje się owoce biedrzeńca.
Właściwości anyżu znane są od 3500 lat. Pierwsze wzmianki o biedrzeńcu możemy znaleźć w Biblii i papirusach egipskich pochodzących sprzed 1500 lat p.n.e.
Roślinę uprawiali i zbierali od niepamiętnych czasów Arabowie i Izraelici. Anyżek znany był także w Chinach i Indiach. W starożytnym Egipcie anyż powszechnie stosowano jako środek moczopędny oraz łagodzący ból zębów. Anyżek był również dla Egipcjan dodatkiem do potraw i napojów.
Biedrzeniec był szczególnie rozpowszechniony w starożytnej Grecji i Rzymie, gdzie ceniono go jako roślinę leczniczą oraz przyprawową. Starożytni stosowali go jako dodatek do potraw czy napojów, a liście i owoce wykorzystywali jako lekarstwo. Dioskorydes tak pisał o anyżu: „Anyż dodaje oddechowi świeżość, obliczu młodzieńczy wygląd i oddala ciężkie sny”. Hipokrates zaliczył biedrzeniec anyż do ziół o działaniu wiatropędnym. Do Europy Zachodniej anyż dotarł dzięki Rzymianom.
W wiekach średnich anyż był cenioną i poszukiwaną przyprawą, wchodząca w skład licznych specjałów (gorzałki, miodów, konfitur).
W Polsce anyżek był uprawiany od średniowiecza, kiedy to stosowano go do zaprawiania wódki. Prawdopodobnie przywędrował do naszego kraju z zakonem benedyktynów, którzy uprawiali to zioło w przyklasztornych ogródkach. Sądzono wówczas, że anyż daje radość i zwiększa apetyt. Wiadomo, że anyż był na dużą skalę uprawiany w okolicy Pińczowa, skąd był nawet eksportowany. Dosyć długo była to roślina popularna w naszym kraju jednak w okresie odrodzenia straciła na znaczeniu i popadła w zapomnienie.
Biedrzeniec anyż stosowano głównie na dolegliwości żołądkowe, przede wszystkim na wzdęcia. Od dawien jest to także środek obniżający gorączkę, moczopędny i wykrztuśny. Anyż ma także zastosowanie jako lekiem na astmę i środek ułatwiający zasypianie. Zewnętrznie roślinę wykorzystywano do zwalczania wszy i świerzbowca.
Biedrzeniec anyż- składniki mineralne
Główną substancją czynną odpowiadającą za właściwość anyżu jest olejek eteryczny, którego głównym składnikiem jest trans- antenol. Owoce anyżku zawierają także olej tłusty i sterole, kumaryny, flawonoidy czy wielocukry.
Owoce anyżku większość kojarzy z ich działaniem pobudzającym laktację. I słusznie. Herbatka z owoców anyżu faktycznie wspomaga laktację, jednocześnie jej substancje aktywne przechodzą do mleka matki i działają korzystanie na karmione niemowlę. A jakie jeszcze działa anyżek?
Owoce biedrzeńca:
Duże dawki olejku mogą podrażnić przewód pokarmowy, rozszerzają naczynia włosowate oraz mogą powodować odurzenie, drgawki, przekrwienia mózgu i płuc oraz uszkodzenie nerek. Zapach olejku może spowodować odruch wymiotny, a w skrajnych przypadkach zaburzenia ze strony ośrodkowego układu nerwowego. Biedrzeniec anyż może powodować alergię.
Olejku anyżowego powinny wystrzegać się także kobiety w ciąży, a także dzieci poniżej 17 roku życia.
Owoce anyżku zalać szklanką wrzątku i parzyć pod przykryciem przez pół godziny. Stosować przy dolegliwościach żołądkowych przed posiłkiem, nie należy jednak słodzić. Niemowlętom podawać po łyżeczce 3-4 razy dziennie, starszym dzieciom 2 łyżki stołowe 3-4 razy dziennie. W przypadku problemów oddechowych do naparu można dodać odrobinę miodu.
Arnal- Schnebelen B., Goetz P., Paris M.; Lecznicze dary natury, 200 uzdrawiających ziół; Reader’s Digest; Warszawa 2003, str. 43
Bremness L.; Wielka księga ziół; Wiedza i życie, Warszawa, str. 109
Gawłowska A., Halarewicz A., Jabłoński J., Bernades- Rusin M.; Atlas przypraw; SBM, Warszawa 2018, str. 34-35
Halarewicz A.; Atlas ziół- kulinarne wykorzystanie roślin dziko rosnących; Wydawnictwo SBM Sp. Z o.o., Warszawa 2015, str. 23
Kawałko M. J.; Historie ziołowe; Krajowa Agencja Wydawnicza, Lublin 1986, str. 66, 129,
Khan I.A.; Abourashed E.A.; Leung’s encyclopedia of common natural ingridients used in food, drugs and cosmetics; Wiley 2010, str. 36-39
Ożarowskiego A.; Ziołolecznictwo- poradnik dla lekarzy; PZWL wyd. III, Warszawa 1982, str. 202-203
Senderski M.E.; Prawie wszystko o ziołach i ziołolecznictwie; wyd. Mateusz E. Senderski, Podkowa Leśna 2016; str.168-170
Tyszyńska- Kownacka, Starek T.; Zioła w Polskim domu; Wydawnictwo Watra, Warszawa 1988r., str. 55-57
Williamson E., Driver S., Baxter K.; Stockley’s herbal medicines interactions; Pharmaceutical Press 2009, str. 55-56
http://rozanski.li/387/biedrzeniec-anyz-pimpinella-anisum-l/ (22.06.2016)
Niezwykle aromatyczna i smaczna nalewka z owoców dzikiej róży.
Jabłka to najpopularniejsze owoce na świecie. Warto je włączyć do codziennej diety, ponieważ korzystnie wpływają na zdrowie. Poznaj 10 powodów dla których warto jeść jabłka.
Pestki dyni to źródło magnezu, fosforu, manganu oraz cynku oraz wielonienasyconych kwasów tłuszczowych. Łatwo przyswajalny cynk obecny w pestkach dyni korzystnie wpływa na płodność oraz zwiększa sprawność seksualną. Od wieków pestki dyni są stosowane w kuracjach odrobaczających…
Blog Naturalne zdrowie powstał kilka lat temu i ma on charakter informacyjny. Wszystkie wiadomości o zastosowaniu i właściwościach ziół oraz dietetyce i ziołolecznictwie zbieram w różnych książkach i na stronach internetowych.
#zioła #zastosowanieziół #ziołolecznictwo #dietetyka #zdroweodżywianie #przyprawy #roslinylecznicze
Informacje zamieszczone na stronie internetowej nie stanowią profesjonalnej porady medycznej ani instrukcji użycia. W żadnym wypadku treści zamieszczone na stronie internetowej nie mogą zastąpić konsultacji z lekarzem lub farmaceutą.