Historia

Właściwości anyżu znane są od 3500 lat. Pierwsze wzmianki o biedrzeńcu możemy znaleźć w Biblii i papirusach egipskich pochodzących sprzed 1500 lat p.n.e.

Roślinę uprawiali i zbierali od niepamiętnych czasów Arabowie i Izraelici. Anyżek znany był także w Chinach i Indiach. W starożytnym Egipcie anyż powszechnie stosowano jako środek moczopędny oraz łagodzący ból zębów. Anyżek był również dla Egipcjan dodatkiem do potraw i napojów.

Biedrzeniec był szczególnie rozpowszechniony w starożytnej Grecji i Rzymie, gdzie ceniono go jako roślinę leczniczą oraz przyprawową. Starożytni stosowali go jako dodatek do potraw czy napojów, a liście i owoce wykorzystywali jako lekarstwo. Dioskorydes tak pisał o anyżu: „Anyż dodaje oddechowi świeżość, obliczu młodzieńczy wygląd i oddala ciężkie sny”. Hipokrates zaliczył biedrzeniec anyż do ziół o działaniu wiatropędnym. Do Europy Zachodniej anyż dotarł dzięki Rzymianom.

W wiekach średnich anyż był cenioną i poszukiwaną przyprawą, wchodząca w skład licznych specjałów (gorzałki, miodów, konfitur).

W Polsce anyżek był uprawiany od średniowiecza, kiedy to stosowano go do zaprawiania wódki. Prawdopodobnie przywędrował do naszego kraju z zakonem benedyktynów, którzy uprawiali to zioło w przyklasztornych ogródkach. Sądzono wówczas, że anyż daje radość i zwiększa apetyt. Wiadomo, że anyż był na dużą skalę uprawiany w okolicy Pińczowa, skąd był nawet eksportowany. Dosyć długo była to roślina popularna w naszym kraju jednak w okresie odrodzenia straciła na znaczeniu i popadła w zapomnienie.

Anyż w medycynie ludowej

Biedrzeniec anyż stosowano głównie na dolegliwości żołądkowe, przede wszystkim na wzdęcia. Od dawien jest to także środek obniżający gorączkę, moczopędny i wykrztuśny.  Anyż ma także zastosowanie jako lekiem na astmę i środek ułatwiający zasypianie. Zewnętrznie roślinę wykorzystywano do zwalczania wszy i świerzbowca.

Anyż- składniki mineralne

Główną substancją czynną odpowiadającą za właściwość anyżu jest olejek eteryczny, którego głównym składnikiem jest trans- antenol. Owoce anyżku zawierają także olej tłusty i sterole, kumaryny, flawonoidy czy wielocukry.