Ostryż długi- historia

Kurkuma była stosowana 1500 lat przed Chrystusem. O roślinie jest wzmianka w Wedach hinduskich. Roślina była uprawiana w Indiach od niepamiętnych czasów i miała zastosowanie jako barwnik do barwienia ryżu na ważne uroczystości. Kurkuma jest wymieniana w Starym Testamencie.

Przyprawa docierała też do Europy przez Jedwabny Szlak z Indii. Ostryż dotarł do Afryki Wschodniej drogą morską w VIII wieku, skąd 5 wieków później przywędrował do Afryki Zachodniej. Do Europy drogą morską kurkumę sprowadził Marko Polo. Jednak nie była to popularna przyprawa. Została doceniona dopiero po I wojnie światowej jako lek stosowany w schorzeniach wątroby i woreczka żółciowego.

Ostryż długi w ajurwedzie

Ajurweda stosuje kurkumę do leczenia ran, stanów zapalnych, a nawet raka.  Kurkuma ma znaczenie w leczeniu problemów z wątrobą, wysokim cholesterolem oraz problemów trawiennych. Jest także środkiem wykorzystywanym do leczenia siniaków i chorób skóry. Ponadto ostryż ma zastosowanie w leczeniu astmy, oskrzeli, nadpobudliwości i alergii, a także w anoreksji, reumatyzmu, ran cukrzycowych czy zapalenia zatok.

Ostryż długi w medycynie chińskiej

W tradycyjnej medycynie chińskiej kurkuma jest stosowana w leczeniu chorób związanych z bólem brzucha. Kurkuma jest stosowana jako środek wspomagający wytwarzanie czerwonych krwinek, rozpuszcza zakrzepy krwi. Ma zastosowanie w leczeni żółtaczki, czerwonki i biegunek. W medycynie Chińskiej jest powszechnie stosowana jako środek wiatropędny, przeczyszczający i przeciwrobacze oraz jako lek na dolegliwości wątroby.

Składniki mineralne

 Kłącze kurkumy zawdzięcza swój piękny żółty kolor obecności barwników nazywanych kurkumoidami, do których zalicza się między innymi: kurkuminę, dezmetoksykurkumina, bidemetoksykurkumina, zyngiberon. Kurkuma zawiera do 5% olejku eterycznego, którego głównymi składnikami są seskwiterpeny oraz bisabolen. Kłącze kurkumy dostarcza cukrów prostych, skrobi oraz polisacharydów, jest także źródłem aminokwasów i fitosteroli. Ostryż dostarcza również witaminy (niacyna, kwas pantotenowy, wit. B₆, kwas foliowy, wit. E, K) i minerały (potas, wapń, żelazo, sód, fosfor, magnez, mangan, selen, cynk, miedź).