Orzechy włoskie są określane mianem super żywności, ponieważ są bogate w kwasy n-3, kwas alfa- liponowy i błonnik. Orzechy włoskie są uznawane za najzdrowsze orzechy na świecie. Już garstka tych orzechów dostarcza 2 razy więcej przeciwutleniaczy niże inne dowolne orzechy.
Rząd: Bukowce
Rodzina: Orzechowate
Rodzaj: Orzech
Łacińska: Juglans Regia
Angielska: Walnut
Niemiecka: Walnuss
Polskie nazwy: Orzech wołoski, orzech grecki
Pierwotnie orzech włoski występował w lasach na Bałkanach oraz na terenach Azji i Południowo- Wschodniej Europy oraz Chin. Spotykany także w Ameryce Pn. Obecnie zasięg orzecha obejmuje tereny od Grecji po Kaukaz, Azję Mniejszą, Iran, Afganistan, Azję Środkową, aż do Himalajów i Chin Zachodnich.
W Europie Środkowej największe uprawy orzecha występują w krajach południowych.
Surowcem stosowanym w zielarstwie są liście, kora, owoc i łupina.
W Grecji orzech włoski zaczął się rozprzestrzeniać, po sprowadzeniu z Persji, gdzie znane były dwie odmiany „persikam ” i „basilikon”. Dzięki kupcom greckim orzech dotarł do Rusi, a później także do Rzymu i dalszych prowincji Imperium Rzymskiego. Do Chin orzech dotarł z Tybetu w II stuleciu p.n.e.
Orzech włoski znany był i ceniony w starogreckiej i rzymskiej medycynie. Pierwszy opis budowy i biologicznych cech orzecha zawdzięczamy Teofrstowi z Eresos. Pisał o nim także Wergiliusz oraz Pliniusz Stary, który znał już kilka odmian drzewa, a który był przekonany, że cień drzewa ujemnie wpływa na zdrowie człowieka i rozwój innych roślin.
W Polsce orzech spotykany był w czasach wczesnopiastowskich. Przywędrował do naszego kraju z Bałkanów przez rumuńską Wołoszczyznę, stąd też jego nazwa- orzech wołowski. Jednak jak głosi legenda pierwsze orzechy miały dotrzeć do Polski w XII w, a przywiózł je ze sobą z Rzymu dominikanin św. Jacek z rycerskiego rodu Odrowążów. Orzechy te zostały zasadzone na ziemi sandomierskiej, gdzie dominikanie mieli swój klasztor. Drzewo przyjęło się znakomicie i szybko zostało sadzone przez miejscowych, która nazwała je jackami.
W XV wieku owoce orzecha były cennym surowcem, z którego wyrabiano olej jadalny i wyrabiano farby olejne. Wytłoki gotowane z cynamonem dawały pożywną zupę, a odwar z liści stosowano przy zatruciach rtęcią.
W czasie I wojny światowej, ze względu na duże zapotrzebowanie na drewno orzecha, które służyło, do produkcji kolb muszkietów, wycięto w Europie prawie wszystkie drzewa.
Orzechy są produktem bardzo kalorycznym, gdyż ok. 45-75% stanowią w nich tłuszcze. Znajduje się w nich największa zawartość nienasyconych kwasów tłuszczowych w porównaniu z innymi orzechami. Dlatego już 20 orzechów zaspokaja dzienne zapotrzebowanie na tłuszcze. Ponad to orzechy zawierają 10-20% białka oraz substancje bezazotowe. Ponadto owoce są bogate w cały zestaw witamin, minerały i kwas elagowy.
Jednym z najważniejszych związków biologicznie aktywnych zawartych w orzechu jest juglon. Co ważne on występuje tylko w świeżym surowcu (liście i naowocna), podczas suszenia ulega rozkładowi.
Liście orzecha zawierają garbniki elagowe, juglon, flawonoidy, kwasy organiczne, terpeny, karotenoidy. W świeżych liściach znajduje się również dużo witaminy C.
Zielona łupina jest bogatsza w garbniki, związki chinowe i witaminę niż liście. Zawiera także dużo jodu.
Działanie lecznicze liści orzecha jest związane w dużej mierze z zawartością tani. Surowiec wykazuje działanie przeciwzapalne, ściągające, przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze, ściągające i przeciwbiegunkowe. Owoce mają duże znaczenie jako środek dietetyczny i źródło kwasów nienasyconych w diecie.
W medycynie ludowej z liści i oleju sporządzano mazidła stosowane w leczeniu ran i owrzodzeń skórnych, egzem, opryszczki czy grzybicy. Zewnętrznie preparaty z orzecha stosuje się w nadmiernej potliwości stóp oraz żylakach.
Ogólnie nie stwierdzono szkodliwego działania orzecha włoskiego na organizm ludzki, jednak preparaty z orzecha włoskiego stosowane w dużych ilościach mogą powodować nudności i zaparcia.
Źródła
Blog Naturalne zdrowie powstał kilka lat temu i ma on charakter informacyjny. Wszystkie wiadomości o zastosowaniu i właściwościach ziół oraz dietetyce i ziołolecznictwie zbieram w różnych książkach i na stronach internetowych.
#zioła #zastosowanieziół #ziołolecznictwo #dietetyka #zdroweodżywianie #przyprawy #roslinylecznicze
Informacje zamieszczone na stronie internetowej nie stanowią profesjonalnej porady medycznej ani instrukcji użycia. W żadnym wypadku treści zamieszczone na stronie internetowej nie mogą zastąpić konsultacji z lekarzem lub farmaceutą.