Barwniki w żywności

 znane są od bardzo dawna. Kilka tysięcy lat temu używano różnych substancji pochodzenia naturalnego do barwienia żywności czy tkanin. Często jako barwniki wykorzystywano rośliny przyprawowe, które obok aromatu dostarczały duże ilości barwników, jak curry, szafran, papryka.

Barwniki stosuje się w celu odtworzenia pierwotnej barwy środków spożywczych, utraconej w wyniku ich przetwarzania, przechowywania, pakowania i dystrybucji. Ponadto stosuje się je również w celu nadania barwy środkom spożywczym zazwyczaj bezbarwnym, w celu wzmocnienia istniejącej barwy, w celu podkreślenia aromatu (smaku) środka spożywczego związanego z konkretną barwą i uczynienia go łatwiejszym do rozpoznania.

Dodawanie środków barwiących do żywności pozwala na otrzymanie charakterystycznych cech produktu oraz przywracanie naturalnej barwy produktom, których barwa w czasie przetwarzania uległa niekorzystnej zmianie. Dodaje się je do produktów nieposiadających barwy lub takich, w których barwa jest nie atrakcyjna lub niezgodna z oczekiwaniami klienta. Dodaje się je  również w celu zamaskowania niektórych przebarwień lub ograniczenia strat związków zapachowych i witamin wrażliwych na działanie światła.

Środki nadające barwę z założenia nie służą ani poprawie smaku, ani zapachu, jak również nie są stosowane w celu przedłużeniu przydatności do spożycia i w większości przypadków nie wnoszą też żadnych nowych wartości odżywczych.