Alona jest stężałym sokiem roślin kilku gatunków aloesu, najczęściej otrzymuje się z: Aloë ferox, Aloë africana, Aloë barbadensis. Wymienione gatunki aloesów rosną w terenach górskich i stepowych. Mają charakter sukulentów o dużych, mięsistych liściach, obfitujących w sok.
Alona była stosowana w starożytności przez Arabów. To dzięki nim trafiła do Europy, a jej popularność wzrosła dzięki Albertowi Magnusowi. Wówczas w Europie można było spotkać najróżniejsze odmiany alony- zależne od pochodzenia surowca, sposobu suszenia i transportu. Alona pochodząca z południowej Afryki była przewożona w skórach zwierzęcych, turecka alona była transportowana w beczkach, Indyjska w skorupach żółwi i tykwach. Najlepsza pod względem właściwości leczniczych była alona pochodząca z Syrii.
Jeszcze w drugiej połowie XVIII wieku alone jako środek przeczyszczający zalecał ksiądz Krzysztof Kluk.
Metody pozyskiwania soku są bardzo różne. Ogólnie pozyskiwanie alony polega na wydobyciu soku z odciętych liści i jego zagęszczeniu. Zagęszczenie soku odbywa się przez ogrzewanie lub odparowanie na słońcu. Obecnie stosuje się suszenie rozpyłowe. Po szybkim odparowaniu i oziębieniu uzyskuje się czarną, gładką masę (alona lśniąca). Jeżeli sok jest suszony na słońcu, a wcześniej sfermentowany otrzymuje się matową ciemnożółtą albo czekoladowobrązową masę.
Cechy zewnętrzne alony są różne i zależą od pochodzenia surowca i sposobu jego przygotowania. Na ogół są to nieregularne, ostrokanciaste bryłki barwie ciemnozielonej, brunatnej lub niemal czarnej, zwykle pokryte zielonym pyłem. Zapach alony jest specyficzny, smak gorzki.
Alona częściowo rozpuszcza się w zimnej wodzie, w gorącej tworzy mętny roztwór, z którego po oziębieniu wypada żywica aloesowa nie rozpuszczalna w wodzie.
Alona zawiera antrazwiązki w postaci antraglikozydów. Głównym składnikiem czynnym jest aloina, ponadto występują aloinozydy A i B oraz inne pochodne antronu.
Surowiec farmakopealny powinien zawierać 4% związków antronowych w przeliczeniu na aloinę.
Alona ma gorzki smak i najczęściej jest stosowana w postaci tabletek. Ze wszystkich środków przeczyszczających alona najsilniej drażni zakończenia nerwowe błony śluzowej jelita grubego, powoduje przekrwienia i wzmaga kurczliwość mięśni w obrębie miednicy małej.
W medycynie chińskiej alona ma funkcje oczyszczające organizmu, wspomaganie pracy wątroby. To także środek przeciwpasożytniczy. Może być stosowana jako środek na zaparcia, bóle głowy. Zapaleniem wątroby, drgawki u dzieci wywołane strachem, pasożyty i grzybice.
Alona jest silnym środkiem przeczyszczającym, ze względu na właściwości antraglikozydów.
Działanie przeczyszczające aloesu następuje po około 8-12 godzinach od chwili podania. Zalecana dawka alony wynosi 0,05- 0,5 g zależnie od wieku
Literatura
Blog Naturalne zdrowie powstał kilka lat temu i ma on charakter informacyjny. Wszystkie wiadomości o zastosowaniu i właściwościach ziół oraz dietetyce i ziołolecznictwie zbieram w różnych książkach i na stronach internetowych.
#zioła #zastosowanieziół #ziołolecznictwo #dietetyka #zdroweodżywianie #przyprawy #roslinylecznicze
Informacje zamieszczone na stronie internetowej nie stanowią profesjonalnej porady medycznej ani instrukcji użycia. W żadnym wypadku treści zamieszczone na stronie internetowej nie mogą zastąpić konsultacji z lekarzem lub farmaceutą.