Rząd: Jasnotowce
Rodzina: Babkowate
Rodzaj: Babka
Łacińska: Planago major
Angielska: Plamtain
Niemiecka: Breiter Wegerich
Polskie nazwy: babka szerokolistna, wielka, świętojańska, większa, szeroka; skołojna, skołojorza, podróżnik, baśki, babczok, krwi ogon, listek baśki, pięć żyłek
Babka zwyczajna pochodzi z Europy oraz północno-środkowej Azji. Obecnie spotykana na wszystkich kontynentach. W Polsce występuje powszechnie na łąkach i pastwiskach, w ogrodach, przy drogach, w rowach i nad brzegami zbiorników wodnych.
Przez ogrodników babka uważana jest za chwast.
Gatunek babki zwyczajnej charakteryzuje dużą zmienność siedliskową w zakresie owłosienia, nerwów na blaszce liściowej, długości szypuł kwiatostanowych. Babka może być drobna lub z dużymi liści wznoszącymi się do góry.
Zarówno babka zwyczajna jak i lancetowata dostarczają równowartościowego surowca leczniczego. Surowcem leczniczym są liście, nasiona oraz łuski nasienne.
W lecznictwie stosuje się liście babki zewnętrznie na skórę, surowiec może być także stosowany w postaci naparów, wodnych ekstraktów i odwarów lub kapsułek. Z liści babki można także przygotować sok.
Babka to jeden z najstarszych środków leczniczych. Jej opis znajduje się w najstarszym zielniku chińskim pochodzącym z I w p. n. e. W Chinach zbierano liście oraz nasiona babki, które stosowano jako środek moczopędny, wykrztuśny oraz leczący bezpłodność.
W Grecji i Rzymie, babka była stosowana jako panaceum na wiele dolegliwości. Pisał o niej między innymi Dioskorydes, a Pliniusz Stary wymieniał w swoich dziełach 24 choroby, które poddają się babce.
W X wieku babkę odkryli lekarze arabscy i perscy, którzy zaczęli ją wprowadzać do swoich zestawów ziołowych.
Również w Europie babkę ceniono jako lek na zmęczenie i bezsenność. O jej właściwościach wspominali Albert Wielki, Parcelsus, Matthiolus.
W lecznictwie ludowym nasiona babki mają zastosowanie w leczeniu stanów zapalnych żołądka i jelit oraz w przypadku zaparć. Liście babki stosuje się w zapaleniu oskrzeli, skaleczeniach, ropniach, urazach, oparzeniach, nocnym moczeniu się u dzieci. Odwary z babki wykorzystuje się do płukania jamy ustnej przy bólach zębów. Sproszkowane nasiona podaje się przy biegunkach, nieżytach jelit i czerwonce. Z kolei sok z liści babki ma zastosowanie jako lek o działaniu przeciwzapalnym i przeciwbólowym przy ukąszeniu pszczół, os i trzmieli. Wysuszone liście babki stosuje się w formie naparów jako środek wykrztuśny.
W Tanzanii całą roślinę wykorzystuje się jako lek na malarię.
Liście babki są surowcem polisacharydowym. Są one źródłem węglowodanów prostych (galaktoza, fruktoza, glukoza), śluzu i gum. Za właściwości babki odpowiadają zawarte w jej liściach glikozydy irydoidowe jak akubina, katalpol. Babka zwyczajna to źródło flawonoidów ( baikalenina, apigenina) oraz kwasów organicznych (cytrynowy, wanilinowy, p-kumarynowy nikotynowy, fumarowy cynamonowy, chlorogenowy, kawowy, salicylowy, ursalowy). Wśród składników aktywnych zawartych w liściach babki można wymienić: pektyny, gorycze, saponiny, enzymy, cholinę. Babka dostarcza witaminy: A, C, K oraz minerały: żelazo, miedź, magnez, mangan, cynk, krzem, potas.
Śluz otrzymywany z liści babki to źródło polisacharydów złożonych, w skład których wchodzą: kwas galaktouronowy, galaktoza, arabinoza, ramnoza., glukoza, mannoza, ksyloza, fukoza
Liście babki:
W Belgii powstała specjalna mieszanka, w skład której wchodzi babka zwyczajna. Mieszanka ta jest zalecana dla osób chcących rzucić palenie. Babka działa w tej mieszance jako składnik łagodnie uspokajający.
Pyłki babki należą do silnych alergenów.
Źródła
Blog Naturalne zdrowie powstał kilka lat temu i ma on charakter informacyjny. Wszystkie wiadomości o zastosowaniu i właściwościach ziół oraz dietetyce i ziołolecznictwie zbieram w różnych książkach i na stronach internetowych.
#zioła #zastosowanieziół #ziołolecznictwo #dietetyka #zdroweodżywianie #przyprawy #roslinylecznicze
Informacje zamieszczone na stronie internetowej nie stanowią profesjonalnej porady medycznej ani instrukcji użycia. W żadnym wypadku treści zamieszczone na stronie internetowej nie mogą zastąpić konsultacji z lekarzem lub farmaceutą.