Rząd: Wiechlinowce
Rodzina: Bromeliowate, ananasowate
Rodzaj: Ananas
Gatunek: Ananas jadalny
Łacińska: Ananas comosus
Angielska: Pineapple
Niemiecka: Ananas
Polskie nazwy: Ananas
Ananas pochodzi z Brazylii. Owoc ananasa jest symbolem Hawai i Honolulu. Jeszcze do niedawna 75% owoców ananasa pochodziło właśnie z Hawai. Obecnie uprawiany w tropikach na całym świecie.
Owoce ananasa występują w różnych kolorach. Można spotkać odmiany zielne, żółte, brązowe, występują także odmiany fioletowe, czerwone, a nawet czarne.
Surowcem jest owocostan ananasa oraz sok z ananasa (Succus ananas). W tradycyjnej medycynie wykorzystuje się również łodygę i korzenie.
Nazwa ananasa wywodzi się z języka plemienia Guarani, w który nana znaczy coś pachnącego. Hiszpanie przekształcili oryginalną nazwę na ana-ana czyli „zapach zapachów” i tak powstała obecna nazwa czyli ananas.
Plemiona indiańskie uprawiały ananasy na grządkach i wykorzystywały jego właściwości lecznicze, wytwarzali z niego alkohol. Ananas towarzyszył zmarłym w ostatniej podróży do wieczności.
Nie ma żadnych danych czy starożytni w Europie znali ananasa, jednak wizerunki ananasa można zobaczyć w kairskim muzeum, gdzie znajduje się wśród przedmiotów wotywnych, pochodzących prawdopodobnie z okresu faraona Echnatona. Ponadto owoc ten widnieje na fresku w Domu Efeba w Pompejach, a także na mozaice pochodzącej sprzed 2 tysięcy lat, którą można podziwiać w rzymskim Museo Nazionalite Romano.
Oficjalnie ananas został odkryty w 1493 r., przez uczestników wyprawy K. Kolumba. Podróżnicy przywieźli ze sobą nieznany owoc do Europy. Jednak ananas źle zniósł długą podróż i kiedy poczęstowano nim króla Karola V, ten odsunął owoc z obrzydzeniem. W roku 1550 ananasy konserwowano w cukrze, aby przewieźć je przez ocean jako egzotyczne słodycze. W ten sposób ananas dotarł w zasadzie na wszystkie kontynenty. Pierwszy opis ananasa pochodzi z 1502r.
W XVII wieku ananas trafił do Azji, gdzie szybko został udomowiony i wprowadzony do uprawy. W Europie pierwszy ananas zaowocował w 1672r. w Anglii, nieco później, bo w 1686 r. Le Cour wyhodował ananas pod szkłem, dzięki czemu w ciągu kilku lat owoc ten stał się modny wśród europejskiej arystokracji. Ponieważ owoc szklarniowy był bardzo kwaśny maczano go w wodzie, a potem w słodkim winie.
Podczas, gdy w Europie zachwycano się owocem ananasa, w Azji zaczęto wykorzystywać liście tej rośliny do produkcji przędzy, z której produkowano delikatny muślin, popularny w XVIII i XIX wieku. Wyhodowano specjalne odmiany ananasa, których liście przerabiano na przędzę. Z ananasa siateczkowatego np. pozyskiwano włókno, które świetnie sprawdzało się do produkcji mocnych lin i sznurów.
W Polsce uprawą ananasów zainteresował się podkomorzy Stanisław Poniatowski, który założył ogrody Frascati, w których udało się wyhodować nawet 5 tysięcy dojrzałych ananasów rocznie. Przed II wojną światową ananasy były uprawiane na niewielką skalę w Łodzi, w kilku szklarniach bogatych przemysłowców.
Na Hawaje ananas został sprowadzony przez kapitana Johna Kidwella, który wyselekcjonował odpowiedną odmianę dla panującego na Hawajach klimatu. Odmiana ta przez wielu smakoszy została określona jako doskonała i ananas z Hawajów szybo podbił świat. Jednak problemem był transport dojrzałych owoców, które po kilku dniach psuły się. Wśród prób rozwiązania tego problemu pojawił się pomysł, żeby umieścić owoc ananasa w puszcze. I tak ananas w puszce bardzo szybko podbił świta stając się doskonałą wytrawną przekąską, a Hawaje zyskały miano stolicy tego owocu.
Szamani i znachorzy w wielu krajach tropikalnych zalecali spożywanie ananasów jako środek wzmacniający przy ogólnym osłabieniu czy jako środek obniżający temperaturę ciała. Hinduska medycyna ludowa zaleca wywar z liści ananasa jako środek przeciwrobaczy. W medycynie Indian ananas jest uważany za środek tonizujący macicę. Liście ananasa Indianie stosują w zaburzeniach miesiączkowania.
W Peru sok z zielonego ananasa stosowano jako środek moczopędny, wzmacniający żyły i obniżający długotrwałą gorączkę. Niedojrzały owoc stosowana także jako substancję poronną. Sok z ananasa stosowano do płukania gardła oraz przy chorobie morskiej.
W XVI i XVII wieku spożywano dzikiego ananasa na kłopoty z uzębieniem.
Owoc ananasa jest symbolem gościnności, podarowany w prezencie przyniesie szczęście zarówno obdarowanemu jak i dawcy. Ananas umieszczony w pobliżu drzwi wejściowych ma przynieść obfitość do domu. Z kolei umieszczony w jadalni, da poczucie dobrej woli wszystkim, którzy usiądą przy stole. Ananasy mają dawać dobre samopoczucie i przywracać pogodę ducha
Ananas swoje działanie w dużej mierze zawdzięcza obecności bromeliny, która jest enzymem proteolitycznym. Owoc ananasa jest źródłem kwasów organicznych (głównie cytrynowego), witamin (głównie witaminy C oraz witamin A, B1, B2, B6), choliny. Ananas dostarcza również wiele pierwiastków. Jest to doskonałe źródło manganu i selenu,
Kolor skórki ananasa jest zależy od ilości zawartych w nim barwników, wśród których są karotenoidy- odpowiadają za żółtą skórkę, chlorofil- odpowiada za zielony kolor oraz antocyjany.
Bromelina zawarta w owocach ananasa:
Ananas i sok z ananasa u małych dzieci może podrażniać ich błony śluzowe. Spożywanie ananasów u osób wrażliwych może powodować podrażnienie przewodu pokarmowego, biegunkę lub reakcję alergiczną. Bromelina wydzielana w czasie jedzenia świeżego ananasa może powodować wrażenie swędzenia dziąseł i pękania warg.
Literatura
Blog Naturalne zdrowie powstał kilka lat temu i ma on charakter informacyjny. Wszystkie wiadomości o zastosowaniu i właściwościach ziół oraz dietetyce i ziołolecznictwie zbieram w różnych książkach i na stronach internetowych.
#zioła #zastosowanieziół #ziołolecznictwo #dietetyka #zdroweodżywianie #przyprawy #roslinylecznicze
Informacje zamieszczone na stronie internetowej nie stanowią profesjonalnej porady medycznej ani instrukcji użycia. W żadnym wypadku treści zamieszczone na stronie internetowej nie mogą zastąpić konsultacji z lekarzem lub farmaceutą.