Historia

Prawdopodobnie roślina nie była znana w starożytności, chociaż Pliniusz stary w swoim dziele Historia Naturalna opisuje roślinę o podobnych właściwościach.
Pierwsza wzmianka o tym gatunku pochodzi z 1536 r., kiedy to po raz pierwszy roślinę tą opisał francuski lekarz- Jean de Rvelle. Chociaż pojawiają się doniesienia, że wcześniej agrest był uprawiany około XV wieku w ogrodach Moskwy. Później, bo w XVIII wieku agrest opisano jako roślinę hodowaną w ogrodach Anglii i Francji głównie jako roślinę ozdobną. Pojawianie się coraz to nowych odmian z większymi owocami przyczyniło się do rozprzestrzenienia się rośliny w całej Europie. Przyjmuje się, że na szeroką skalę roślina jest uprawiana w Europie od ponad 200 lat.

Agrest w medycynie ludowej

W medycynie ludowej owoce stosowane są przy zastojach lub przy nadmiarze żółci. Medycyna ludowa poleca spożywanie agrestu profilaktycznie przeciwko schorzeniom dróg moczowych i chorobom nerek. Wyciągi przygotowane z liści agrestu dawniej podawano przy piasku nerkowym oraz dnie moczanowej.
W medycynie ludowej stosuje się duszone, niedojrzałe owoce jako środek tonizujący i oczyszczający organizm.

Agrest w wierzeniach ludowych

Owoc agrestu był kojarzony ze szczęściem domowego ogniska. Popularne było wieszanie w oknach i framugach drzwi gałęzi dzikiego agrestu, wierzono bowiem, że odpędzi to nieszczęścia i złe czary.
Staroangielskie legendy podają, że w agreście mieszkają wróżki i leśne duszki.

Agrest- wartość odżywcza

Agrest jest bogaty w pektyny, błonnik, łatwo przyswajalne cukry, kwasy organiczne (cytrynowy, jabłkowy, winny). Owoce agrestu zawierają flawonoidy i związki fenolowe, które wykazują działanie przeciwutleniające. Ponadto owoce te są cennym źródłem witamin: A, B1, PP, C, E oraz minerałów: magnezu, wapnia, żelaza, potasu, molibdenu, krzemu. Czerwone odmiany agrestu zawierają także antocyjany.

W niedojrzałych owocach znajduje się także kwas bursztynowy. Natomiast dojrzałe owoce zawierają duże ilości serotoniny.
Nasiona agrestu są źródłem kwasu gamma-linolowego oraz witaminy E.