Systematyka

Klasa: Różowate
Rząd: Różowce
Rodzina: Różowate
Rodzaj: Róża

Nazwy

Łacińska: Rosa canina
Angielska: Rose, Dog Rose
Niemiecka: Rose, Hund Rose
Polskie nazwy: róża polna, pospolita, cierniowa, głogowa; głóg polny, szypszynka, nieszpułki, pisa róża, baźka, bobidupka, babia dupa, babicha.

Występowanie

Róża pochodzi z rejonów Azji Środkowej i Południowo-Zachodniej, skąd rozprzestrzeniła się do Afryki Północnej i dalej do Europy. Rośnie dziko na półkuli północnej w strefie umiarkowanej i ciepłej, można ją spotkać także w Australii i Nowej Zelandii. W Polsce dzika róża występuje na obrzeżach lasów, przydrożach leśnych oraz słonecznych polanach. Rośnie na polach, łąkach, nieużytkach, często jest sadzona w parkach jako krzew ozdobny oraz jako element żywopłotu.

Odmiany

Do celów leczniczych poza dziką różą wykorzystuje się także: różę francuską (R. gallica), różę stulistną (R. centifolia), różę pomarszczoną (R. rugosa), różę girlandową (R. cinnamomea).

Surowiec

Surowcem leczniczym są w zasadzie wszystkie części rośliny, od nasion poprzez liście, płatki kwiatów, owoce, aż po korzeń. Największą aktywność przeciwutleniającą posiada sok z owoców róży, następnie wyciąg, a na samym końcu syrop z płatków i owoców.

Święta Hildegarda

Święta Hildegarda zaleca stosowanie róży w postaci maści i środków leczniczych. Na wrzody zaleca przykładanie liście róży, które mają wyciągnąć z nich śluz.

W opisach świętej Hildegardy o róży można przeczytać: „jest zimna, a chłód jej nie jest bez pożytku pewnego.” Święta zalecała przykładanie płatków róży zebranych o poranku na załzawione i zamglone oczy oraz na wrzody na ciele. Róża z szałwią roztarta na proszek ma wg świętej wyciągać gniew.

Medycyna ludowa

W dawnych czasach przy krwawych biegunkach czasem wykorzystywano odwar z młodych gałązek krzaka róży. Wodą różaną przemywano chore oczy. Mnisi z płatków róż sporządzali maści do oczu. Róża gotowana w winie była stosowana przy bólach uszu i głowy oraz w stanach zapalnych skóry i dziąseł.
Płatki róży gotowane w winie były lekiem na nieżyty żołądka, stosowano je także jako lek na serce i wątrobę.

Składniki mineralne

W kwiatach znajdziemy:
•Olejki eteryczne
•Flawonoidy
•Antocyjany

DZIAŁANIE LECZNICZE DZIKIEJ RÓŻY

• Płatki z róży pomagają przy niestrawności,
• Napary z owoców wspomagają pracę wątroby dzięki wzmożeniu wydzielania żółci,
• Flawonoidy zawarte w dzikiej róży rozszerzają naczynia krwionośne oraz obniżają poziom złego cholesterolu,
• Orzeszki róży są pomocne przy puchlinie wodnej, kamicy moczanowej,
• Kwiaty dzikiej róży łagodzą infekcje gardła,
• Preparaty z owoców i kwiatów są także zalecane przy zapaleniu płuc
• Zarówno owoce jak i płatki kwiatów znalazły zastosowanie w leczeniu chorób zakaźnych oraz alergii,
• Olejek różany ma działanie przeciwdepresyjne i uspokajające,
• Wyciągi z dzikiej róży stosuje się w przypadku bezsenności oraz zbyt dużej nadpobudliwości,
• Woda różana dzięki właściwością kojącym jest stosowana w preparatach leczących infekcje oczu i zapalenie spojówek,
• Olejek różany łagodzi oparzenia skórne wywołane zbyt silną opalenizną,
• Olejek jest wykorzystywany do leczenia zmian trądzikowych i po trądzikowych skóry,
• Olejek róży pomaga na uszkodzenia sutków karmiących matek,

Przeciwwskazania

Owoców róży nie należy przyjmować przy kamicy szczawiowej, ostrożnie należy ją dawkować przy zwiększonej krzepliwości krwi i skłonności do zakrzepów.

MIÓD RÓŻANY

• 250 g suszonych płatków różanych
  •1 l wrzątku
  •750 g miodu

Płatki róży zalać wrzątkiem i pozostawić na 12 godzin. Po przecedzeniu dodać miód i całość gotować do momentu uzyskania konsystencji miodu. Podczas gotowania zbierać powstałą pianę.
Miód stosuje się 2 razy dziennie po łyżeczce do herbaty.